Zgodnie z uregulowaniami Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSR 16) Spółka zobowiązana jest do okresowej weryfikacji poprawności stosowanych okresów i stawek amortyzacji środków trwałych, dokonując w miarę potrzeby odpowiednich korekt odpisów amortyzacyjnych w następnych latach obrotowych. Należy zaznaczyć, iż przepisy zawarte w MSR oraz Ustawie o rachunkowości są co do zasady zbieżne ze sobą.
W § 41 MSR 16 jest mowa o tym, iż zastosowana metoda amortyzacji powinna odzwierciedlać tryb konsumowania przez jednostkę gospodarczą korzyści ekonomicznych ze składnika aktywów.
Okres użytkowania składnika aktywów definiuje się w kategoriach oczekiwanej przydatności składnika aktywów dla jednostki gospodarczej.
Oszacowanie okresu użytkowania danej pozycji rzeczowych aktywów trwałych jest kwestią oceny własnej jednostki gospodarczej opartej na jej doświadczeniu z podobnymi aktywami.
W związku z tym, ustalając okres użytkowania składnika aktywów, należy wziąć pod uwagę wszystkie następujące czynniki:
a) oczekiwane wykorzystanie składnika aktywów przez jednostkę gospodarczą, które ocenia się na podstawie przewidywanej zdolności produkcyjnej składnika aktywów lub wielkości produkcji,
b) oczekiwane zużycie fizyczne, które zależy od czynników operacyjnych takich jak ilość zmian, w ciągu których składnik aktywów będzie używany, program remontów i konserwacji w danej jednostce gospodarczej oraz zabezpieczenie i konserwacja składnika aktywów w okresie przestojów,
c) technologiczną utratę przydatności wynikającą ze zmian lub udoskonaleń produkcji lub ze zmian popytu na dany produkt lub na daną usługę, do wytworzenia których wykorzystywany jest dany składnik aktywów oraz
d) prawne lub inne podobne ograniczenia dotyczące użytkowania składnika aktywów, takie jak wygaśnięcie terminu użytkowania z tytułu odnośnych umów leasingowych.
Okres użytkowania pozycji rzeczowych aktywów trwałych powinien być corocznie weryfikowany i jeżeli oczekiwania znacząco różnią się od wcześniejszych szacunków, odpisy amortyzacyjne za bieżące i przyszłe okresy powinny zostać skorygowane.
Często spotykaną sytuacją jest stosowanie przez Spółkę stawek amortyzacyjnych określonych w załączniku do Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zarówno dla celów podatkowych, jak również bilansowych. Stosowanie takiego podejścia może skutkować zniekształceniem wyniku finansowego. W większości przypadków okresowa weryfikacja przyczyniłaby się do wydłużenia okresów ekonomicznej użyteczności środków trwałych. Wynik finansowy uległby zatem poprawie.
zobacz również:
