Nie jest to wyłącznie martwy obowiązek mający na wyłącznie na celu wypełnienie przepisów ustawy o rachunkowości, gdyż jest to podstawa do wielu decyzji zarówno strategicznych jak i bieżących, operacyjnych. Na podstawie sprawozdania finansowego ocenia się zarówno jakość majątku, sposób zarządzania jak i kondycję finansową podmiotu. Mimo, iż formularz sprawozdania finansowego inaczej zbudowany jest dla wybranych jednostek sektora finansów publicznych – nadal stanowi ono podstawę oceny jej działalności. Jedną z zasad wynikających z cytowanej ustawy jest zasada kontynuacji działalności, której implikacje mają znaczący wpływ na kształt przygotowanego sprawozdania finansowego.
Istotą zasady kontynuacji działalności jest przedstawienie „użytecznego” majątku jednostki, która będzie postawiona w stan upadłości lub likwidacji. Użyteczność ta jest niezbędna dla potencjalnego nabywcy pozostałości po podmiocie kończącym działalność. W przypadku podjęcia decyzji o braku zdolności do kontynuowania działalności cały majątek podmiotu powinien być zaprezentowany w sprawozdaniu finansowym według kwoty możliwej do uzyskania ze sprzedaży (korekta wyceny odnoszona jest w momencie podjęcia decyzji o zaniechaniu działalności – na wynik finansowy), w innym przypadku stosuje się „standardowe” metody wyceny.
W funkcjonowaniu JSFP zasada kontynuacji działalności nie ma jednak tak znaczącego wpływu na postać sprawozdania finansowego jak w przypadku „typowych” podmiotów gospodarczych. Powodem tej sytuacji jest obowiązek przeprowadzania postępowania likwidacyjnego w przypadku wszystkich tych jednostek, tzn. upadłość w przypadku tych jednostek nie jest dopuszczalna. Jest to poważne ograniczenie w „przydatności” omawianej zasady w rachunkowości jednostek omawianego sektora. Potwierdzeniem jest w tym przypadku zapis w szczególnych przepisach rachunkowości dla omawianych podmiotów, dotyczący wyceny mienia jednostek postawionych w stan likwidacji. Jednostki te w większości stosują „standardowe” metody wyceny analogiczne jak w przypadku kontynuacji działalności, gdyż mienie najczęściej przekazywane jest do innej jednostki tego samego sektora wg ceny nabycia pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne. Wyłączeniem są szczegółowe decyzje wydawane w trybie indywidualnym, dotyczące wybranych jednostek postawionych w stan likwidacji.
Podstawa prawna:
Ustawa z 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 lipca 2010 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej ze zm.
Ustawa z 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 lipca 2010 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej ze zm.
zobacz również:
