Przy czym w § 1 omawianego przepisu, ustawodawca odniósł się do sytuacji, w której to strona wypowiada pełnomocnictwo procesowe ustanowionemu w sprawie pełnomocnikowi, natomiast w § 2 omówiony został przypadek wypowiedzenia pełnomocnictwa przez profesjonalnego pełnomocnika (adwokata, radcę prawnego).

Zgodnie z art. 94 § 1 KPC wypowiedzenie pełnomocnictwa procesowego przez mocodawcę odnosi skutek prawny w stosunku do sądu z chwilą zawiadomienia go o tym, w stosunku zaś do przeciwnika i innych uczestników – z chwilą doręczenia im tego zawiadomienia przez sąd.

Z uwagi na okoliczność, że w postępowaniu administracyjnym regulacja instytucji pełnomocnictwa jest lakoniczna, sądy administracyjne prezentują pogląd, wyrażany w orzecznictwie, iż w razie potrzeby należy sięgać do analogii, zwracając uwagę na art. 42 § 1 praw o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i art. 94 § 1 KPC, zgodnie z którymi wypowiedzenie pełnomocnictwa procesowego przez mocodawcę odnosi skutek prawny w stosunku do sądu z chwilą zawiadomienia go o tym. Jeżeli więc pełnomocnictwo wygasa z chwilą jego wypowiedzenia, to przez analogię trzeba przyjąć, że wobec organu wypowiedzenie pełnomocnictwa skutek prawny uzyskuje dopiero z momentem zawiadomienia go o tym (por. wyroku NSA w Warszawie, z dnia 30.07.20008 r., I OSK 1199/07).

Przywołane orzeczenie znajduje rozwinięcie w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 20.09.2010 r. (I SA/Wr 420/10), zgodnie z którym wypowiedzenie pełnomocnictwa przez mocodawcę odnosi skutek prawny w stosunku do organu z chwilą zawiadomienia go o tym. W przeciwnym wypadku organ zobowiązany jest do podejmowania w stosunku do strony wszelkich czynności za pośrednictwem jej pełnomocnika. Wniosku o odwołaniu pełnomocnictwa organ nie może wyprowadzić z faktu samodzielnego wniesienia przez podatnika odwołania od decyzji.

Wypowiedzenie pełnomocnictwa adwokatowi przez klienta uznawane jest za zabronienie prowadzenia mu sprawy tego klienta, natomiast prawo do prowadzenia cudzych spraw bez zlecenia (w sytuacji działania przez adwokata w imieniu klienta po wypowiedzeniu mu pełnomocnictwa) powstaje wtedy, gdy nie jest znana wola osoby w imieniu której określone czynności się podejmuje i jest to w jej nie cierpiącym zwłoki interesie (por. orzeczenie SN z 30.03.2006 r., SDI 2/06).

Co do podmiotu zobowiązanego do zawiadomienia sądu o wypowiedzeniu pełnomocnictwa przez mocodawcę wypowiedział się Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 29.01.1968 r. (I CZ 124/67, OSNC 1968/10/170), wskazując że z art. 94 § 1 KPC nie wynika, że jeżeli pełnomocnictwo wypowiedział mocodawca, to dla skuteczności tego wypowiedzenia w stosunku do sądu zawiadomienie o tym musi pochodzić od mocodawcy. Pełnomocnik, któremu wypowiedziano pełnomocnictwo, nie tylko może, ale wręcz powinien, w  szczególności gdy pełnomocnikiem jest adwokat, zawiadomić o tym sąd.

Należy podkreślić, iż powyższe wprost wynika z wykładni literalnej art. 94 § 1 KPC, zgodnie z którym wyłącznie w stosunku do przeciwnika i innych uczestników został określony precyzyjnie podmiot, od którego powinno pochodzić zawiadomienie o wypowiedzeniu pełnomocnictwa i jest nim sąd. Z chwilą bowiem doręczenia zawiadomienia o wypowiedzeniu pełnomocnictwa tym stronom przez sąd, odnosi ono wobec przeciwnika procesowego i innych uczestników skutek prawny.