Tworzenie rezerw wynika zarówno z zasady ostrożności jak i zasady współmierności przychodów i kosztów. W obu przypadkach wiedząc o przyszłych skutkach dzisiejszych zdarzeń należy obciążyć koszty bieżącego okresu oszacowaną kwota rezerwy.

MSR 37 w par. 11 zawiera wyraźne wskazówki w jaki sposób można odróżnić rezerwy od zobowiązań i rozliczeń międzyokresowych biernych:

• w przypadku rezerw występuje niepewność co do terminu poniesienia lub kwoty przyszłych nakładów dla uregulowania zobowiązania
• zobowiązania handlowe są zobowiązaniami przypadającymi do zapłaty za dobra lub usługi, które zostały dostarczone/wykonane oraz zostały zafakturowane lub formalnie uzgodnione z dostawcą; oraz
• rozliczenia międzyokresowe bierne są zobowiązaniami przypadającymi do zapłaty za dobra lub usługi, które zostały otrzymane/wykonane, ale nie zostały opłacone, zafakturowane lub formalnie uzgodnione z dostawcą, łącznie z kwotami należnymi pracownikom (na przykład kwoty dotyczące naliczonego wynagrodzenia za urlop). Mimo iż czasami konieczne jest oszacowanie kwoty lub terminu zapłaty rozliczeń międzyokresowych biernych, stopień niepewności jest na ogół znacznie mniejszy niż w przypadku rezerw.

Pamiętajmy że niektóre  rozliczenia międzyokresowe bierne wykazywane są jako część zobowiązań z tytułu dostaw towarów i usług lub innych pozycji zobowiązań, podczas gdy rezerwy są wykazywane oddzielnie. Tak jest na przykład w odniesieniu do rozliczeń wynikających ze zużytej lecz jeszcze nie zafakturowanej energii.

Przy wnikliwej analizie art. 39 ust 2 i 3 ustawy o rachunkowości można stwierdzić iż ustawa nie wskazuje gdzie należy prezentować w sprawozdaniu finansowym prawdopodobnych zobowiązań przypadających na bieżący okres sprawozdawczy, wynikających w szczególności ze świadczeń wykonanych na rzecz jednostki przez kontrahentów jednostki, a kwotę zobowiązania można oszacować w sposób wiarygodny (czyli tych o których mowa w art. 39 ust. 2 pkt. 1 uor). Dopiero KSR 6 w par. 2.3 pkt b wskazano, iż zobowiązania wynikające z przyjętych przez jednostkę niefakturowanych dostaw i usług zalicza się do zobowiązań z tytułu dostaw i usług, i to także wtedy, gdy ustalenie przez jednostkę dokładnej ilości i/lub ceny dostawy/usługi może wymagać szacunków.