W myśl art. 66 ust. 5 ustawy o rachunkowości jednostka powinna zawrzeć umowę o badanie rocznego sprawozdania finansowego w takim terminie, który umożliwia biegłemu rewidentowi udział w inwentaryzacji jej znaczących składników majątkowych. Natomiast zgodnie z pkt. 42 i 43 krajowego standardu rewizji finansowej nr 1 „Ogólne zasady badania sprawozdań finansowych”, w zakres badania rocznego sprawozdania finansowego i ksiąg rachunkowych wchodzi – w miarę potrzeby – udział biegłego rewidenta (członków zespołu badającego pod jego kierunkiem) w charakterze obserwatora w inwentaryzacji znaczących składników majątkowych oraz w uzgodnieniu sald znaczących pozycji aktywów i pasywów nie mających postaci rzeczowej.
Biegły rewident ustala czy jego udział w inwentaryzacji drogą uzgadniania sald z kontrahentami badanej jednostki jest niezbędny dla uzyskania wystarczających i odpowiednich dowodów badania, potwierdzających istnienie określonych pozycji sprawozdania finansowego. Warunkiem uznania przez biegłego rewidenta za wiarygodną procedurę uzgodnień sald dokonanych przez badaną jednostkę jest uzyskanie przez niego pewności, że:
- jednostka wystosowała prośbę o potwierdzenie sald należności do wszystkich znaczących kontrahentów,
- prośby te zostały skierowane na właściwy adres,
- od większości (z punktu widzenia istotności) kontrahentów otrzymano potwierdzenia wysokości sald);
– w odniesieniu do zobowiązań:
- jednostka otrzymała od wszystkich znaczących wierzycieli prośbę o uzgodnienie sald,
- uzgodnienia takie nastąpiły,
- nie pominięto żadnej z próśb o uzgodnienie.