MSR 38 wskazuje także podobne (w porównaniu z ustawą o rachunkowości) kryteria kapitalizacji prac rozwojowych w aktywach bilansu, tj.:
- możliwość, z technicznego punktu widzenia, ukończenia składnika wartości niematerialnych tak, aby nadawał się do użytkowania lub sprzedaży;
- zamiar ukończenia składnika wartości niematerialnych oraz jego użytkowania lub sprzedaży;
- zdolność do użytkowania lub sprzedaży składnika wartości niematerialnych;
- sposób, w jaki składnik wartości niematerialnych będzie wytwarzał prawdopodobne przyszłe korzyści ekonomiczne (m.in. trzeba udowodnić istnienie rynku na produkty powstające dzięki składnikowi wartości niematerialnych lub na sam składnik albo – jeśli składnik ma być użytkowany przez jednostkę – użyteczność składnika wartości niematerialnych);
- dostępność stosownych środków technicznych, finansowych i innych, które mają służyć ukończeniu prac rozwojowych oraz użytkowaniu lub sprzedaży składnika wartości niematerialnych;
- możliwość wiarygodnego ustalenia nakładów poniesionych w czasie prac rozwojowych, które można przyporządkować temu składnikowi wartości niematerialnych.
Standard wskazuje jednocześnie, iż nie można aktywować kosztów uprzednio odpisanych w ciężar rachunku wyników w związku z niespełnieniem przez dane projekty odpowiednich warunków w okresach wcześniejszych. Należy zwrócić uwagę na konieczność wiarygodnego ustalenia kosztów poniesionych na prace rozwojowe, co stanowi jedno z kryteriów ich ujęcia. W praktyce oznacza to m. in. konieczność szczegółowego ewidencjonowania czasu pracy pracowników uczestniczących w wytwarzaniu tego typu aktywów (np. personelu działu badań i rozwoju lub IT).