Art. 31 ust 2 uor przewiduje zaniechanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych jedynie od gruntów, które nie są eksploatowane metodą odkrywkową. Wartość innych środków trwałych, w tym prawa wieczystego użytkowania gruntu, jak wynika to z zasady ostrożności wyrażonej w art. 7 ust 1 uor powinna być pomniejszana o odpisy umorzeniowe.
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się na zasadach określonych w art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o rachunkowości, a więc:
- drogą systematycznego, planowego rozłożenia jego wartości początkowej na ustalony okres amortyzacji,
- według rocznej stawki określonej we własnym zakresie przez jednostkę.
Na dzień przyjęcia środka trwałego do używania powinna być określona metoda i stawka amortyzacji odpowiadająca m.in. okresowi czerpania korzyści z prawa wieczystego użytkowania gruntu i innym ograniczeniom wynikającym z przepisów prawa. Przy ustalaniu okresu i stawki amortyzacji uwzględnia się okres ekonomicznej przydatności środka trwałego. W przypadku prawa wieczystego użytkowania gruntów okres użytkowania może wynosić nawet 99 lat. Jednak dla celów bilansowych bardzo często przyjmuje się 20 letni okres amortyzacji, a więc tyle, ile może wynosić maksymalny okres amortyzacji wartości firmy, określony w art. 44b ust. 10 ustawy o rachunkowości.
Warto pamiętać, że odpisy amortyzacyjne dokonywane od prawa wieczystego użytkowania gruntów nie będą jednak stanowiły kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego. Wynika tak z art. 22c pkt. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.) oraz art. 16c pkt. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.)
Podstawa prawna
Art. 7, art. 31 ust 1 i 2, art. 32 ust 2 ustawy z 29 września, 1994 r. o rachunkowości (t. jedn. Dz. U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 ze zm.
art. 22c pkt. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.) oraz art. 16c pkt. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.)