Rada postanowiła podwyższyć stopy procentowe NBP o 0,75 pkt proc. do poziomu:

• stopa referencyjna 3,50 proc. w skali rocznej;
• stopa lombardowa 4,00 proc. w skali rocznej;
• stopa depozytowa 3,00 proc. w skali rocznej;
• stopa redyskonta weksli 3,55 proc. w skali rocznej;
• stopa dyskontowa weksli 3,60 proc. w skali rocznej;

Przed podwyżką stóp ekonomiści spodziewali się wzrostu o 50 pkt bazowych z 2,75 do 3,25 proc. Wojna w Ukrainie jednak zmieniła wszystko. W ostatnim czasie otoczenie gospodarcze wraz z perspektywami rosnącej inflacji (w kwietniu może dobić ona do 10 proc.) i historyczną słabością złotego sugerowały, że należy liczyć się z ryzykiem istotnego przestrzelania prognoz. Na przykład analitycy Commerzbanku spodziewali się przed decyzją Rady wzrostu stóp aż o 100 pkt bazowych. Był to typowo jastrzębi szacunek.

Wcześniejsze podwyżki stóp procentowych motywowane były walką z inflacją. Teraz, jak przekonują ekonomiści, na pierwszy plan wysuwa się obrona złotego. W obu przypadkach koszty poniosą przede wszystkim osoby spłacające kredyty.

Gdyby główna stawka oprocentowania w NBP wzrosła w marcu o 0,5 pkt proc. do 3,25 proc., tak jak zakładano przed agresją Rosji na Ukrainę, rata kredytu, opiewającego na kwotę 300 tys. zł i spłacanego przez 25 lat, zwiększyłaby się o ok. 100 zł i wyraźnie przekroczyłaby poziom 2 tys. zł.

Dużo gorszy jest scenariusz kreślony przez ekonomistów, którzy przewidywali wzrost stóp o 1 pkt proc. Przy wzroście stawki WIBOR w okolice 4,80 proc. rata opisywanego wcześniej kredytu mogłaby wzrosnąć o blisko 200 zł do niemal 2200 zł.

Trzeba jednak zwrócić uwagę, że już w tej chwili oprocentowanie WIBOR wyprzedza ruchy RPP. Może się więc okazać, że podwyżka stóp procentowych w NBP wywoła mniejszy wpływ na WIBOR, a więc i raty kredytów.