Odpowiedź:
Należy zaznaczyć, iż miejsce świadczenia (opodatkowania) usług transportowych przypada w kraju usługobiorcy jedynie w przypadku usług transportu towarowego świadczonych na rzecz innego podatnika, czyli ogólnie rzecz biorąc, podmiotu nabywającego usługi na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.
Przepisy o VAT nie przewidują wprost szczególnych wymogów co do dokumentacji niezbędnej dla opodatkowania usług w kraju usługobiorcy. Z całokształtu uregulowań w tym zakresie można natomiast wywnioskować, iż konieczne jest posiadanie informacji na temat statusu usługobiorcy w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT. Ponadto, w odniesieniu do usług świadczonych na rzecz podatnika z innego kraju UE należy również znać właściwy i ważny numer nadany mu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w jego kraju, gdyż co do zasady powinien on być zamieszczony na fakturze dokumentującej świadczenie usługi (obok informacji, że zobowiązanym do rozliczenia podatku jest usługobiorca) i w informacji podsumowującej.
Fakt podania przez kontrahenta z UE numeru nadanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, o ile numer ten jest właściwy i ważny (w tym celu wskazana jest jego weryfikacja w momencie nawiązania współpracy z danym kontrahentem), należy uznać za wystarczający do uznania usług za opodatkowane w kraju nabywcy. Potwierdza bowiem status usługobiorcy jako podatnika, gdyż numery takie nie są nadawane podmiotom niebędącym podatnikami.
Aktywność (ważność) numeru kontrahenta można potwierdzić przykładowo na stronie internetowej Komisji Europejskiej. W przypadku niektórych państw strona ta potwierdzi też jego nazwę a nawet adres. W innych przypadkach w celu potwierdzenia, czy dany numer jest związany z określoną nazwą i/lub adresem, istnieje możliwość zwrócenia się z zapytaniem do Biura Wymiany Informacji Podatkowej w Koninie lub właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.
Natomiast status kontrahentów spoza UE jako podatników (podmiotów prowadzących działalność gospodarczą) może być obecnie ustalony przede wszystkim w oparciu o wewnętrzne uzgodnienia z kontrahentem. Nie ma bowiem krajowej czy międzynarodowej bazy danych umożliwiającej oficjalne potwierdzenie statusu podmiotu z kraju trzeciego. W praktyce pozostaje więc oparcie się na deklaracji kontrahenta, iż usługi nabywane są przez niego na potrzeby/w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Na potrzeby ewentualnych kontaktów z urzędem skarbowym wskazane jest, zwłaszcza w przypadku mniej znanych kontrahentów, aby tego rodzaju oświadczenie mieć na piśmie. Dodatkowo bądź zamiast takiego oświadczenia można również zwrócić się do kontrahenta o przedstawienie zaświadczenia wydanego przez władze państwa jego siedziby/zamieszkania, potwierdzającego jego status jako podmiotu gospodarczego lub podatnika podatku obrotowego o charakterze zbliżonym do VAT.
zobacz również:
Czytałam gdzies, ze projekt kolejnej nowelizacji tego dotyczącej ustawy o VAT jest w Sejmie i od 1 lutego ma oficjalnie byc obowiazek 23%