Większość wskaźników w swojej istocie odwołuje się do wyników osiąganych przez podmiot w badanym okresie. JSFP formalnie ewidencjonują wynik finansowy jednak często jest to wyłącznie obowiązek księgowy. Misją takich jednostek jest realizacja potrzeb globalnych i lokalnych społeczności, często podejmują działania niekomercyjne i niezarobkowe. Dlatego w przypadku JSFP inaczej należy rozważać efektywność gospodarowania majątkiem – podstawą w tym przypadku jest eliminacja marnotrawstwa.
Inwentaryzacja to szereg czynności, których celem jest ustalenie rzeczywistego stanu aktywów i pasywów jednostki na określony moment (dzień) i porównanie tego stanu ze stanem księgowym oraz ustalenie i wyjaśnienie różnic ujawnionych w czasie porównania, a także rozliczenie osób odpowiedzialnych za powierzone im mienie. W przypadku jednostek sektora finansów publicznych obowiązek ochrony zasobów ma znacznie kluczowe znaczenie dla sprawnego funkcjonowania tych jednostek. Jednak w zakresie ochrony mienia, poza bezpieczeństwem fizycznym należy analizować również efektywność wykorzystania tychże zasobów. W trakcie inwentaryzacji powinna zostać dokonana również identyfikacja środków trwałych przeznaczonych do likwidacji lub nieprzydatnych (np. na skutek zniszczenia) i rozliczenie osób materialnie odpowiedzialnych. Istotnym również elementem inwentaryzacji jest ocena stanu i przydatności inwentaryzowanych składników majątku w celu ich ewentualnego przeznaczenia do kasacji. Bardzo często koszt zabezpieczenia i magazynowania nieprzydatnych składników majątku jest znacząco wysoki co oznacza marnotrawstwo i nieefektywne gospodarowanie środkami pieniężnymi.
Analizując problem efektywności gospodarowania majątkiem jednostki należy zwrócić uwagę na problem udzielonych poręczeń i gwarancji. Poręczenia i gwarancje z uwagi na warunkowy charakter nie są ewidencjonowane na kontach bilansowych w związku z czym nie podlegają inwentaryzacji. W niektórych jednostkach obowiązek weryfikacji takich zobowiązań pojawia się w procedurze inwentaryzacji. Najczęściej jest to weryfikacja o charakterze formalno – prawnym, stwierdzającym zgodność występowania pozycji na koncie pozabilansowym z istniejącymi dokumentami. Zobowiązania takie wliczane są jednak do obliczania poziomu zadłużenia jednostki, co jest częstym ograniczeniem w przygotowaniu np. planu inwestycyjnego jednostki. Rozwiązaniem może być w takim przypadku okresowy przegląd podpisanych umów poręczeń i gwarancji poprzez analizę zapisów umownych w celu np. wypowiedzenia niektórych umów (w miarę możliwości).
Podstawa prawna:
Ustawa z 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości
zobacz również:
