Zasada współmierności, określona w art. 6 ust. 2 ustawy z 29 września, 1994 r. o rachunkowości (t. jedn. Dz. U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 ze zm. dalej uor), nakazuje, aby dla zapewnienia współmierności przychodów i związanych z nimi kosztów do aktywów lub pasywów danego okresu sprawozdawczego zaliczać koszty lub przychody dotyczące przyszłych okresów oraz przypadające na ten okres sprawozdawczy koszty, które nie zostały jeszcze poniesione. Jeśli jednostka ponosi koszty, które dotyczą przyszłych okresów sprawozdawczych to zgodnie z art. 39 ust 1 uor powinna dokonywać ich rozliczenia w czasie i prezentować w sprawozdaniu finansowym, jako aktywa długo- lub / i krótkoterminowe pozycję „Rozliczenia międzyokresowe”.

Rozliczanie międzyokresowe kosztów urealnia wartość aktywów wykazywanych w bilansie oraz zapobiega zniekształceniu wyników działalności jednostek. Oczywiście można w tym zakresie także stosować uproszczenia, ale należy kierować się zasadą istotności ( art. 4 ust 4 uor) – decyzję w tej sprawie podejmuje kierownik jednostki uwzględniając dodatkowo zasadę ostrożności.
Do czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów zalicza się w szczególności:

• koszty przygotowania nowej produkcji,
• koszty ubezpieczeń majątkowych i osobowych,
• koszty prenumeraty czasopism w części dotyczącej następnego roku obrotowego,
• zapłacone z góry czynsze za cały okres trwania umów,
• koszty trwających prac rozwojowych, jeżeli zgodnie z przewidywaniami zakończą się powodzeniem i zostaną zaliczone do wartości niematerialnych i prawnych,
• koszty remontów kapitalnych środków trwałych przeprowadzanych przykładowo, co kilka lat – jeśli są istotne, tj. w znaczącym stopniu zniekształcają wynik finansowy w roku ich poniesienia,
• inne istotne koszty poniesione w bieżącym roku obrotowym, które dotyczą następnych okresów sprawozdawczych (np. koszty zakupu materiałów oraz towarów rozliczane na koniec każdego miesiącu proporcjonalnie do ich rozchodu).

Odpisy czynnych i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów mogą następować stosownie do upływu czasu lub wielkości świadczeń. Czas i sposób rozliczenia powinien być uzasadniony charakterem rozliczanych kosztów, z zachowaniem zasady ostrożności.

Podstawa prawna
Art. 4 ust 4, art. 6 ust 2,  art. 7 ust 1, art. 39 ust 1 ustawy z 29 września, 1994 r. o rachunkowości (t. jedn. Dz. U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 ze zm.)