Nie ma jednego jasnego stanowiska jak traktować umowy ubezpieczeniowe zawierane z zagraniczną firmą. W zależności od przyjętej interpretacji przepisów, należy od nich pobrać podatek u źródła albo nie.

Temat dotyczący ewentualnego obowiązku poboru podatku u źródła (WHT) od umowy ubezpieczeniowej nie jest tematem zupełnie nowym. Problem jaki na tej kanwie wywołuje spory między podatnikami a administracją skarbową to kwestia, czy umowę ubezpieczenia można traktować jako umowę podobna do gwarancji i poręczeń w myśl art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT i opodatkować WHT. Kwestia ta jest bardzo istotna dla polskich podatników, którzy z różnych przyczyn nie mogą zawrzeć pożądanego ubezpieczenia z lokalnym zakładem ubezpieczeń, gdyż np. określone ubezpieczenie nie jest w ogóle oferowane przez takie lokalne zakłady albo jest kilkukrotnie droższe niż za granicą. Problem dotyczy również podmiotów będących częścią grup międzynarodowych, gdzie odpowiednie ubezpieczenia zawierane są grupowo na poziomie centrali.

Całkiem niedawno, bo 22 stycznia 2020 r. wypowiadał się na ten temat w wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy (I SA/Bd 655/19). Sąd stanął na stanowisku, że usługi ubezpieczeniowe nie mogą być uznawane za usługi podobne do usług gwarancji i poręczeń. Zdaniem sądu, wynagrodzenia z tego tytułu nie generują obowiązku poboru podatku u źródła. Zagadnienie pojawiło się ponownie na wokandzie bydgoskiego oraz poznańskiego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Więcej na ten temat znajdziecie Państwo w artykule  Marcina Chomiuka, Doradcy podatkowego w  ADN Podatki na łamach Rzeczpospolitej (link do artykułu: https://archiwum.rp.pl/artykul/1436150-Usluga-o-podobnym-charakterze-czyli-jaka.html)