Od 1 stycznia 2011 r. zwolnione z VAT będą „usług świadczonych przez niezależne grupy osób, na rzecz swoich członków, których działalność jest zwolniona z VAT lub w zakresie, w którym członkowie ci nie są uważani za podatników w celu świadczenia swoim członkom usług bezpośrednio niezbędnych do wykonywania tej działalności zwolnionej lub wyłączonej od podatku w przypadku gdy grupy te ograniczają się do żądania od swoich członków zwrotu kosztów do wysokości kwoty indywidualnego udziału przypadającego na każdego z nich, w ogólnych wydatkach tych grup poniesionych we wspólnym interesie, jeżeli zwolnienie nie spowoduje naruszenia warunków konkurencji”.

Przepis ten stanowi implementację do polskiego systemu prawnego art. art. 132 ust. 1 lit. (f) Dyrektywy 2006/112/WE. Wydaje się jednak, że stosowanie powyższego przepisu w praktyce będzie trudne i mało efektywne. Aby przepis ten mógł być zastosowany co najmniej dwa podmioty prowadzące działalność zwolnioną z VAT (np. zakład ubezpieczeń i bank albo dwa zakłady ubezpieczeń) powinny stworzyć grupę (przy czym przepis nie precyzuje w jaki sposób taka grupa miałby być „sformalizowana” – np. poprzez zarejestrowanie stowarzyszenia lub spółki), która świadczyłaby na rzecz swoich członków usługi niezbędne do wykonywania działalności zwolnionej. W tym przypadku np. usług pomocniczych konieczna będzie analiza czy są to usługi „niezbędne” do wykonywania działalności zwolnionej.  Dodatkowym warunkiem, umożliwiającym stosowanie tego przepisu jest aby grupa obciążała swoich członków jedynie do wysokości kosztów faktycznie poniesionych w związku ze świadczeniem tych usług. Oznacza to, że wynagrodzenie za tak świadczone usługi nie może być wyższe od faktycznie poniesionych kosztów, a zatem grupa (podmiot świadczący usługi) nie jest upoważniony do naliczania marży. Ponadto przyznanie takiego zwolnienia nie może naruszać warunków konkurencji. Uzależnienie zastosowania zwolnienia od nienaruszenia warunków konkurencji, choć dosyć powszechnie stosowane w przepisach Dyrektywy VAT, jest swoistym novum w polskim systemie podatkowym. Przesłanka ta jest również bardzo ocenna i trudno powiedzieć, kto miałby weryfikować transakcje pod tym kątem. Co istotne, na kanwie analogicznego przepisu Dyrektywy VAT, ETS stwierdził, iż „zwolnienie od VAT nie może być przyznane, jeśli istnieje realne prawdopodobieństwo zakłócenia konkurencji na rynku ze skutkiem natychmiastowym lub odsuniętym w czasie” (Orzeczenie ETS ws. Taksatorringen – C-8/01).