1. Koszty bezpośrednie związane z przychodami jak i w latach poprzednich, wpływają na wynik finansowy i dochód podatkowy w tym roku, w którym osiągnięto odpowiadające im przychody.
2. Koszty bezpośrednie dotyczące danego roku obrotowego, poniesione po jego zakończeniu, ale:
- do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego zgodnie z ustawą o rachunkowości (jeżeli rok obrotowy, a zatem i podatkowy, pokrywa się z rokiem kalendarzowym, jest to 31 marca),
- nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia rocznego zeznania podatkowego,
są zaliczane do roku obrotowego, w którym osiągnięto odpowiadające im przychody.
3. Koszty bezpośrednio związane z przychodami danego roku obrotowego, poniesione po upływie podanych wyżej terminów (a więc po zamknięciu ksiąg rachunkowych) wpływają na wynik finansowy i dochód podatkowy już w następnym roku obrotowym.
4. Koszty bezpośrednie, jeżeli nie uzyskano jeszcze odpowiadających im przychodów, wykazuje się w księgach na koniec roku obrotowego jako aktywa w szczególności: produkty, produkty w toku lub towary.
5. Koszty uzyskania, inne niż bezpośrednio związane z przychodami, potrąca się w dacie ich poniesienia, za którą uznaje się dzień ich zaksięgowania. W księgach zamykanego roku obrotowego powinny być ujęte – w myśl ustawy o rachunkowości – koszty pośrednie wynikające z operacji i zdarzeń gospodarczych, jakie w tym roku nastąpiły, niezależnie od terminu ich zapłaty.
Jeżeli koszty pośrednie dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, w którym je poniesiono, to podlegają rozliczeniu w czasie. Mówiąc ściślej, koszt pośredni, który dotyczy:
- okresu dłuższego niż rok podatkowy,
- okresu krótszego niż rok, ale odnosi się do dwóch lat podatkowych,
- okresu krótszego niż rok, ale odnosi się w całości do następnego roku podatkowego
wymaga dla potrzeb podatkowych rozliczenia w czasie, analogicznie jak dla celów bilansowych. Będą to przykładowo faktury z tytułu umów ubezpieczenia, dzierżawy, czynszu inicjalnego przy umowach leasingu itp.
