Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (PDOP) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Do kategorii tych wyjątków należy przepis art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o PDOP, zgodnie z którym do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika celu odbycia podróży służbowej w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu (w przypadku jazd zamiejscowych) oraz w wysokości przekraczającej wysokość miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo w wysokości przekraczającej stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu (w jazdach lokalnych).

Wnioski z wykładni literalnej powołanego przepisu wskazują w sposób jednoznaczny, że wydatki takie jak koszty opłat za autostradę oraz opłat parkingowych, poniesione w związku z odbywaniem przez pracownika podróży służbowej samochodem prywatnym, nie są objęte zakresem limitu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o PDOP. Powinny one stanowić koszt uzyskania przychodów pracodawcy na zasadach ogólnych tj. po spełnieniu przesłanek zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP.

W tym przypadku bowiem ratio legis wprowadzenia ograniczenia w postaci tzw. „kilometrówki” polegało na ograniczeniu przywileju pracodawców w postaci odnoszenia w koszty podatkowe wydatków związanych z używaniem pojazdu przez pracowników. Innymi słowy, uwzględniane w kosztach uzyskania przychodów wydatki związane z używaniem samochodu powinny odzwierciedlać rzeczywiste koszty używania i zużycia samochodu, takie jak koszty paliwa, napraw, remontów i przeglądów technicznych, koszty wymiany oleju, żarówek i opon. Co prawda przepisy nie precyzują co należy rozumieć pod pojęciem „kosztów używania” jednak należy uznać, że termin ten dotyczy poniesionych wydatków, które pozostają w bezpośrednim związku z posiadaniem samochodu i wykorzystywaniem go dla celów jazd służbowych. Możliwy jest zatem wniosek, że nie ma podstaw by uwzględniać w nich koszty opłat za przejazd autostradą i koszty opłat parkingowych. Opłaty te stanowią bowiem wydatki związane raczej z odbywaniem podróży, a nie z używaniem samochodu jako takim.

Z tego punktu widzenia rozstrzygniecie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 8 kwietnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 913/10) może budzić wątpliwości. W ocenie WSA podatnik będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zwrócone pracownikom wydatki, związane z użytkowaniem prywatnego samochodu pracownika dla celów podróży służbowej potrzeb, w tym także opłaty za przejazd autostradą i opłaty parkingowe, pod warunkiem prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i wyłącznie w granicach wynikającego z niej limitu.

Rozstrzygnięcie WSA w Poznaniu nie jest odosobnione (w tym miejscu należy powołać m.in. wyrok Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie z 5 lutego 2010 r., sygn. akt 1502/09). W konsekwencji przyjęcie przez podatników stanowiska odmiennego niż prezentowane m.in. w wyżej wymienionych wyrokach i licznych interpretacjach Ministra Finansów wiąże się z istotnym ryzykiem podatkowym – zarówno w postaci sporu z organami podatkowymi, jak i ewentualnej przegranej w razie wniesienia sprawy, w trybie skargi w ramach procedury sądowoadministracyjnej, do rozpatrzenia przez sąd administracyjny.