Natomiast na mocy art. 22 ust. 6 ustawy o PDOF w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, jeżeli księgi te są stale prowadzone w sposób umożliwiający w każdym roku podatkowym wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do danego roku podatkowego, ma zastosowanie zasada określona w ust. 5. Zgodnie z tą zasadą, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącane także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym wypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.
W świetle powyższego, z podatkowego punktu widzenia wszelkie koszty odnoszące się do roku 2010 powinny zostać uwzględnione w rozliczeniu za ten rok. W przypadku faktur wystawionych w roku 2011, a dotyczących kosztów roku 2010, jeżeli możliwe jest ich zarachowanie przed końcem roku 2010 (czyli są znane co do rodzaju i kwoty; kwota może wynikać np. z umowy), wydatki te powinny również zostać uwzględnione w rozliczeniu za rok 2010. Odzwierciedleniem powyższych zasad będą odpowiednie zapisy w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Jeżeli, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, zapisy te będą jednocześnie musiały zostać dokonane w księgach rachunkowych, należy pamiętać, iż dla celów podatkowych wydatki uwzględnione w rozliczeniu za rok 2010 nie będą kosztami uzyskania przychodów roku 2011.
Dodatkowo należy zwrócić uwagę, iż na mocy art. 24a ust. 5 ustawy o PDOF, jeżeli podatnik chce prowadzić księgi rachunkowe, a nie jest do tego zobowiązany ze względu na wysokość przychodów, ma on obowiązek zawiadomić o tym naczelnika urzędu skarbowego właściwego w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym przed rozpoczęciem roku podatkowego.