Procedura sekurytyzacji przewiduje następujące czynności:
- przygotowanie jednorodnego portfela aktywów do zbycia,
- wybór partnera nabywającego aktywa (najczęściej takim partnerem jest specjalistyczny fundusz sekurytyzacyjny) oraz emitującego obligacje zabezpieczone tymi aktywami,
- przekazanie własności aktywów,
- emisja obligacji sekurytyzacyjnych przez partnera emisji,
- pozyskanie środków z emisji obligacji,
- przekazanie środków pozyskanych z emisji do jednostki przekazującej aktywa.
Sekurytyzacja nieściągalnych należności budżetowych to nic innego jak sprzedaż należności budżetowych do funduszy sekurytyzacyjnych (będących pod kontrolą firm windykacyjnych). Nabycie takich wierzytelności przez fundusz wiąże się z ustanowieniem znacznego dyskonta (często przekraczającego 75% pierwotnej kwoty wierzytelności). Jednym z działań poprzedzających sekurytyzację powinno być badanie efektywności ekonomicznej sprzedaży.
Każda decyzja dotycząca sprzedaży wierzytelności budżetowych powinna być konsultowana zarówno z działem prawnym jak również z komórką audytu wewnętrznego. Dodatkowym aspektem decyzji o rozpoczęciu procedury sekurytyzacyjnej powinno być rozważenie „społecznych” implikacji decyzji sprzedaży. Jednostka nabywająca nieściągalne wierzytelności najczęściej dysponuje znacznie bardziej rozbudowanym „aparatem egzekucyjnym” skuteczniej egzekwującym spłaty należności (jest to znacznie bardziej uciążliwe dla dłużników – podatników będących również elektoratem wyborczym.
Podstawa prawna:
Ustawa z 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości
