Zdaniem TSUE, w szczególności nie można odwoływać się jedynie do tego kto dysponuje prawem do rozporządzania towarem jak właściciel. Choć w przypadku, gdy osoba organizująca transport posiada w trakcie transportu prawo do rozporządzania towarami jak właściciel, może to świadczyć o tym, że jej dostawie należy przyporządkować transport. Jeśli jednak taka osoba jest odpowiedzialna za transport w innych dostawach w łańcuchu, przejście prawa do rozporządzania towarami jak właściciel nie będzie decydowało o przypisaniu dostawy transportowej.
Ponadto, w ocenie TSUE, sam fakt, iż drugi z podatników biorących udział w łańcuchu transakcji był zaangażowany w transport, nie przesądza o tym, iż to jego dostawie należy przyporządkować transport. Tak samo adres dostawy nie może przesądzać o przypisaniu transportu do danej dostawy.
W ocenie TSUE, o tym, komu należy przypisać transport należy zdecydować w świetle całościowej oceny wszystkich okoliczności transakcji i dopiero na ich podstawie zdecydować, którą dostawę należy uznać za transportową a co za tym idzie wewnątrzwspólnotową.Powyższe orzeczenie potwierdza stanowisko zaprezentowane wcześniej przez TSUE w wyroku w sprawie EMAG Handel Eder. Niemiej jednak zawarte są w nim pewne wskazówki w jaki sposób należy ustalić, która dostawa jest dostawę transportową w przypadku tego rodzaju transakcji. Niestety w wyroku brak jest jednoznacznych kryteriów jakie należy zastosować w celu oceny, która dostawa jest dostawą transportową (wewnątrzwspólnotową). W konsekwencji w dalszym ciągu mogą się pojawiać wątpliwości interpretacyjne w tym zakresie.
