Artykuł 132 § 1 k.p.c. przenosi regułę bezpośredniego doręczania pism procesowych w toku sprawy, z pewną jednak odmiennością, na grunt ogólnych zasad rządzących postępowaniem cywilnym. Należy zwrócić uwagę, że art. 132 k.p.c. nakazuje bezpośrednio doręczać sobie nawzajem pisma procesowe wraz z załącznikami, jedynie pełnomocnikom profesjonalnym, a zdanie drugie powyższego artykułu nakazuje dołączanie do pism procesowych wnoszonych do sądu dowodu ich doręczenia drugiej stronie albo dowodu wysłania pism przesyłką poleconą, jednocześnie nie rozstrzygając wprost czy odnosi się to jedynie do pełnomocników profesjonalnych, o których mowa w zdaniu pierwszym, czy ogółem do wszystkich uczestników wnoszących pisma w toku procesu.
Z pewnością stosowanie tego przepisu będzie budziło wątpliwości natury interpretacyjnej, które rozstrzygnie ostatecznie orzecznictwo Sądu Najwyższego. Omawiana regulacja nie dotyczy takich pism procesowych jak pozew wzajemny, apelacja, skarga kasacyjna, zażalenie, sprzeciw od wyroku zaocznego, sprzeciw od nakazu zapłaty, zarzuty od nakazu zapłaty, wniosek o zabezpieczenie powództwa, skarga o wznowienie postępowania, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia i skarga na orzeczenia referendarza sądowego. Art. 132 § 1 nie wpływa również na sposób wnoszenia oraz doręczania pozwu, gdyż jest to pismo procesowe wszczynające postępowanie, a omawiany przepis odnosi się jedynie do doręczania pism w toku sprawy. Pisma te należy złożyć w sądzie, wraz z odpisami dla strony przeciwnej.
W sprawach wszczętych przed dniem wejścia w życie zmiany, do czasu zakończenia postępowania w danej instancji, stosuje się przepisy dotychczasowe.
