Powyższy wyrok może mieć duże znaczenie dla podatników. Jeśli bowiem inne sądy przyjmą interpretację przepisów ustawy o CIT zastosowaną przez WSA w Warszawie, dużo łatwiejsze stanie się pozyskiwanie finansowania od podmiotów z tej samej grupy kapitałowej.
W omawianym orzeczeniu WSA kierując się celowościową wykładnią przepisów o tzw. „cienkiej kapitalizacji” potwierdził korzystną dla podatników interpretację regulacji ustawy o CIT. W ocenie WSA, pojęcie „wartość zadłużenia” obejmuje wyłącznie zadłużenie z tytułu „pożyczek” zdefiniowanych w art. 16 ust. 7b ustawy o CIT tj.: umów, w których dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy. Zdaniem WSA, powyższe przepisy mają także zastosowanie do zadłużenia z tytułu emisji papierów wartościowych o charakterze dłużnym a także depozytu nieprawidłowego lub lokaty.
Stanowisko WSA przedstawione w ww. orzeczeniu stanowi wyłom w dotychczasowej linii orzeczniczej organów podatkowych oraz sądów administracyjnych, które zgodnie uznawały, iż pojęcie „wartość zadłużenia” użyte w 16 ust 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT obejmuje wszelkie zobowiązania wobec tzw. podmiotów kwalifikowanych, a zatem również wymienione powyżej zobowiązania z tytułu dostawy towarów i usług, kredytu kupieckiego, instrumentów pochodnych itp.
Dzięki nowemu podejściu, zaprezentowanemu przez WSA, podatnicy, którzy otrzymują finansowanie od podmiotów powiązanych będą mogli obliczając wartość zadłużenia spółki wobec kwalifikowanych udziałowców brać pod uwagę jedynie zadłużenie „pożyczkowe” wynikające z przepisów o cienkiej kapitalizacji, a nie całość zadłużenia wobec ww. udziałowców.