Wystawcy pustych faktur muszą pamiętać, iż zgodnie z art. 108 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku, gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty. Ta regulacja jest odpowiednikiem art. 203 dyrektywy 2006/112/WE,  zgodnie z którym każda osoba, która wykazuje VAT na fakturze jest zobowiązana do jego zapłaty. Przepis art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczy każdego podmiotu wystawiającego fakturę z wykazanym na niej podatkiem VAT i określa on sankcję za wprowadzenie pustej faktury do obrotu.

Podatnicy najczęściej nie zdają sobie sprawy, iż należności tej nie należy traktować jako podatku należnego z tytułu dokonania jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu VAT. Należność ta jest bowiem swoistą sankcją i nie może być ujmowana w deklaracji, w której podatnik dokonuje rozliczenia podatku należnego.

Konsekwencją powyższego poglądu jest brak możliwość uwzględniania korekt faktur wystawianych w trybie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT w deklaracji VAT-7. Jednakże należy podkreślić, iż wyżej zaprezentowany pogląd nie neguje możliwości korygowania pustych faktur. Wydaje się, iż jest to jedyny sposób eliminowania z obrotu faktur wystawionych w trybie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT. Natomiast puste faktury, które nie zostały wprowadzone do obrotu i podatnik dysponuje zarówno ich kopią jak i oryginałem, mogą zostać anulowane. Anulowania można dokonać poprzez przekreślenie oryginału i kopii faktury wraz z adnotacją oraz podpisem osoby uprawnionej do wystawiania faktur. Zarówno przekreślenie, jak i adnotacja muszą uniemożliwić powtórne wykorzystanie faktury.
Biorąc pod uwagę orzecznictwo ETS, można wskazać dodatkowy warunek zarówno do korygowania jak i anulowania pustych faktur. Mianowicie uprawnienie to powinno przysługiwać jedynie podatnikom działającym w dobrej wierze, którzy pustą fakturę wystawili nie celowo – w celu uzyskania pewnych korzyści lecz przez pomyłkę.