Stan faktyczny oraz stanowisko NSA
We wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego podatnik wskazał, że ewidencjonuje sprzedaż za pomocą kas fiskalnych. Na paragonach fiskalnych w informacji dotyczącej nazwy towarów podane są nazwy grup towarowych z odpowiednimi stawkami podatku od towarów i usług (np. na paragonach rejestrujących sprzedaż gazet, czasopism i innych periodyków nazwy tych towarów oznaczone są jako prasa „0%”, „prasa 7%” oraz „prasa 22%”). W przypadku pozostałego asortymentu na paragonach drukowane są nazwy określone zgodnie z klasyfikacją PKWiU, a więc nie szczegółowe nazwy towarów, lecz nazwy grup towarów, np. tytoń, akcesoria tytoniowe, akcesoria do fajek, chusteczki higieniczne itp. W oparciu o tak przedstawiony stan faktyczny podatnik zapytał, czy  stosowanie w kasach rejestrujących nazw towarów spełnia dane wymagane do zamieszczenia na paragonie fiskalnym określone w § 4 ust. 1 pkt 6 lit. e) rozporządzenia z 4 lipca 2002 r.

Na tak postawione pytanie przecząco odpowiedziały organy obu instancji oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Stanowisko takie podzielił również Naczelny Sąd Administracyjny, który doszedł do przekonania, że paragon fiskalny powinien zawierać jednostkową nazwę towaru. Skoro bowiem w rozporządzeniu z 4 lipca 2002 r. określono, że paragon fiskalny drukowany przez kasę powinien zawierać nazwę towaru lub usługi, cenę jednostkową towaru lub usługi, powinien być czytelny i zawierać wszystkie dane pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości danej transakcji a ponadto, że kasa fiskalna musi zapisywać w pamięci sposób przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług (oznaczonej literowo) – to niedopuszczalne jest stosowanie na paragonach fiskalnych nazw grupowań towarów i usług jedynie według klasyfikacji PKWiU.

Teza
Na podstawie analizy treści uzasadnienia wyroku NSA można sformułować następującą tezę:
„Podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów na tyle szczegółowe, żeby – z jednej strony – pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację rozliczenia podatku, a z drugiej strony – zapewniały konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów.”

Komentarz
W analizowanym wyroku NSA wskazał, że konieczna treść paragonów fiskalnych powinna zapewnić realizację dwóch zasadniczych celów. Pierwszym z nich jest umożliwienie organom podatkowym weryfikacji prawidłowości rozliczenia podatku. Cel ten nie mógłby zostać osiągnięty, gdyby w treści paragonów fiskalnych podawano jedynie ogólną nazwę towaru (prasa, papierosy, jogurt, kefir itp.). Podanie ogólnej nazwy towaru nie jest bowiem wystarczające dla określenia właściwej stawki podatku. Tak jest np. w sytuacji sprzedaży prasy, gdy uwzględnić, że nie wszystkie gazety czy magazyny oznaczone jednym symbolem PKWiU są objęte niższą 7% stawką VAT (stawka taka nie dotyczy wydawnictw, w których nie mniej niż 67% powierzchni jest przeznaczone na nieodpłatne lub odpłatne ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe). Drugim z celów, który realizować ma treść paragonów fiskalnych, jest zapewnienie samym konsumentom możliwości kontroli dokonywanych zakupów.

Przekonują wywody uzasadnienia wyroku, że wielu konsumentów dopiero w domu analizuje ceny poszczególnych towarów. Jeśli więc na paragonie zostanie umieszczona tylko ogólna nazwa – to klient nie będzie wiedział, ile kosztował konkretny produkt danego producenta. Oznacza to, że sprzedawca powinien zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z konkretnymi nazwami jednostkowymi towarów lub usług, pozwalającymi na ich jednoznaczną identyfikację. Ponadto rodzaj kasy rejestrującej powinien umożliwiać takie zaprogramowanie, które dostosowane będzie do rodzaju i ilości sprzedawanego asortymentu towarów i usług.

1) Dz. U. Nr 108, poz. 948 ze zm.
2) Dz. U. Nr 212, poz. 1338