Zgodnie z art. 165 § 2 kodeksu postępowania cywilnego oddanie pisma procesowego w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego jest równoznaczne z wniesieniem go do sądu.
W praktyce większość pism procesowych jest przesyłana do sądu za pośrednictwem przesyłki poleconej. Ta podwyższona staranność nie jest jednak wymogiem koniecznym, ze względu na fakt, iż wyżej cytowany przepis nie wymaga dla skuteczności prawidłowego złożenia pisma w placówce pocztowej operatora publicznego, nadania go listem poleconym. Przepis wymaga od strony jedynie nadania pisma w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego. Stanowisko takie w postanowieniu z dnia 29 listopada 2006 (II CZ 92/06) wyraził Sąd Najwyższy, wyjaśniając iż: „Przepis art. 165 § 2 KPC nie wymaga, aby pismo procesowe zostało nadane przesyłką poleconą. Skutki zachowania terminu do wniesienia pisma uzależnione są jedynie od tego, czy nadane ono zostało w polskim urzędzie pocztowym. Trzeba zatem przyjąć, że w świetle art. 165 § 2 KPC skuteczne jest zarówno nadanie pisma przesyłką zwykłą, jak i poleconą, byleby udokumentowane zostało datą stempla pocztowego. Jednakże bezpieczne jest wysłanie pisma przesyłką poleconą, gdyż fakt ten potwierdzany jest dowodem nadania z odciskiem stempla pocztowego. Większe ryzyko związane jest z wysłaniem pisma przesyłką zwykłą. W takim bowiem przypadku nadawca może napotkać trudności z wykazaniem, że dochował terminu przewidzianego do dokonania określonej czynności procesowej”.
Kwestia ta ma szczególne znaczenie dla przedsiębiorców prowadzących na szeroka skalę procesy związane z odzyskiwaniem drobnych należności od szerokiego grona rozproszonych klientów, takich jak operatorzy telewizji kablowej lub przedsiębiorstwa zajmujące się wywozem odpadów komunalnych. Przesyłanie do sądów pism procesowych za pośrednictwem listu zwykłego może, w przypadku tego typu podmiotów, istotnie zredukować koszty prowadzonych masowo postępowań związanych z odzyskiwaniem od klientów drobnych należności.
