Środki te, mogą być przeznaczone na sprzedaż lub na wynajem. Zmiana sposobu wykorzystania danego środka wymaga zmiany kategorii aktywa.

Spółka może przekwalifikować nieruchomości (grunty, prawo użytkowania wieczystego, budynki i budowle) ze środków trwałych do inwestycji, pod warunkiem jednak, że nieruchomości te spełniają warunki zawarte w definicji inwestycji. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy o rachunkowości przez inwestycje rozumie się m.in. nieruchomości, które nie są użytkowane przez jednostkę, lecz są w jej posiadaniu w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych wynikających z przyrostu wartości tych aktywów, uzyskania z nich przychodów w formie odsetek, dywidend (udziałów w zyskach) lub innych pożytków, w tym również z transakcji handlowej.

Zatem kryterium odróżniające nieruchomości zaliczane do inwestycji od kwalifikowanych do środków trwałych stanowi cel ich posiadania. Jeżeli przeznaczenie nabytych nieruchomości figurujących w ewidencji środków trwałych uległo zmianie, to można je przekwalifikować do inwestycji.

Sposób ujęcia w księgach rachunkowych przekwalifikowania nieruchomości ze środków trwałych do inwestycji wynika z przyjętego sposobu wyceny inwestycji w nieruchomości. Art. 28 ust. 1 pkt 1a) ustawy o rachunkowości wymienia dwie możliwe metody wyceny:

1) według zasad stosowanych do środków trwałych, tj. według cen nabycia lub kosztów wytworzenia, powiększonych o koszty ulepszenia i pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe, a także o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości, lub
2) według ceny rynkowej bądź inaczej określonej wartości godziwej.

W sytuacji, gdy spółka przyjmie, że inwestycje wycenia w cenach nabycia i amortyzuje według zasad obowiązujących dla środków trwałych, to operacja przekwalifikowania środka trwałego do inwestycji polegać będzie na przeksięgowaniu wartości początkowej tego środka trwałego (ceny nabycia) z konta 01 na konto 04, oraz dotychczasowego umorzenia środka trwałego na konto odpisów umorzeniowych inwestycji w nieruchomości. Od chwili przekwalifikowania wszystkie koszty związane z utrzymaniem nieruchomości odnosić należy w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych (art. 3 ust. 1 pkt 32 lit. c ustawy o rachunkowości).

Przekwalifikowanie nieruchomości ze środków trwałych do inwestycji wycenianych według cen rynkowych może wiązać się koniecznością rozliczenia skutków wyceny. W sytuacji gdy wartość rynkowa danego środka jest niższa niż jego wartość bilansowa, różnicę należy ująć jako pozostałe koszty operacyjne. Natomiast nadwyżka wartości rynkowej ponad wartość bilansową powinna być rozpoznana jako pozostałe przychody operacyjne. Późniejsze ewentualne zwiększenie lub zmniejszenie wartości bilansowej inwestycji (aktualizacja wartości) również wykazuje się wynikowo (art. 3 ust. 1 pkt 32 lit. c ustawy o rachunkowości).