Stan faktyczny oraz stanowisko WSA
Podatnik wniósł o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów wskazując, iż jest pracownikiem zatrudnionym na umowę o pracę. Zatrudniający go zakład organizuje pracownikom środki transportu na dojazdy do pracy, przy czym dopłaca im za dojazdy zaliczając te dopłaty do przychodów opodatkowanych, a częściowo pracownicy dopłacają do dojazdów sami. Zakład pracy – stosownie do art. 22 ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f. – stosuje koszty uzyskania przychodu według zryczałtowanej stawki. Dojazdy do pracy odbywają się autobusowym środkiem komunikacji na podstawie imiennych, okresowych (kwartalnych) kart przejazdu. Zdaniem podatnika imienne karty przejazdu nie dokumentują faktycznie poniesionych kosztów uzyskania przychodu – na okoliczność poniesionych kosztów potrzebne jest odpowiednie zaświadczenie z zakładu pracy. Ponadto podatnik przyznał, iż nie zachował ww. kart przejazdu, traktując je jako makulaturę nie przedstawiającą wartości dokumentalnych. Podatnik zapytał, czy mając wyłącznie zaświadczenie z zakładu pracy o wysokości odpłatności za bilety na dojazd do pracy, które zostały potrącone i doliczone do jego przychodów opodatkowanych, może zastosować w rozliczeniu rocznym koszty faktycznie poniesione, stosownie do art. 22 ust. 13 u.p.d.o.f. Zdaniem podatnika, z uwagi na brzmienie art. 22 ust. 13 u.p.d.o.f., fizyczny brak biletów (kart przejazdów) nie będzie stanowił przesłanki negatywnej możliwości zastosowania kosztów uzyskania przychodu, których wysokość wynika z przedmiotowego zaświadczenia. Ustawodawca nie zdefiniował w ustawie pojęcia „imiennego biletu okresowego”, a w związku z tym uznać należy – z korzyścią dla podatnika – iż w zamyśle ustawodawcy chodzi o taki dokument, który w sposób bezsprzeczny i jednoznaczny potwierdzi niezbywalne prawo podatnika do zastosowania w rocznym rozliczeniu podatkowym takich kosztów uzyskania przychodu, jakie wynikają z takiego dokumentu. W rozpatrywanym przypadku jest to zaświadczenie z zakładu pracy.

Minister Finansów uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Zdaniem organu brak imiennych okresowych biletów (kart przejazdu) nie pozwolił na przyjęcie, że spełnione zostały wszystkie przesłanki do zastosowania kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w przepisie art. 22 ust. 11 u.p.d.o.f. w związku z czym nie doszło do nadpłacenia podatku przez podatnika.

Wojewódzki Sąd Administracyjny podzielił stanowisko organu. Zaakceptował w szczególności konieczność posiadania przez podatnika oryginałów biletów (kart przejazdu), w celu zaliczenia faktycznie poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Teza
Z uzasadnienia omawianego wyroku wyprowadzić można następującą tezę:
„W świetle przepisów  u.p.d.o.f., aby podatnik w rozliczeniu rocznym mógł odliczyć kwotę kosztów uzyskania przychodów w wysokości rzeczywiście poniesionych na dojazd do zakładu pracy, musi on wydatki takie udokumentować wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.”

Komentarz
W rozpatrywanej przez sąd sprawie podatnik wywodził, że skoro ustawodawca nie zdefiniował w ustawie pojęcia „imiennego biletu okresowego” użytego w treści art. 22 ust. 11 u.p.d.o.f. – to pod pojęciem tym rozumieć można każdy dokument, który w sposób jednoznaczny potwierdzi prawo podatnika do zastosowania w rozliczeniu rocznym kosztów uzyskania przychodu, jakie wynikają z takiego dokumentu. Pogląd taki zakwestionowany został słusznie przez sąd administracyjny. Z treści powołanego wyżej przepisu wynika bowiem, że aby w rozliczeniu rocznym podatnik mógł odliczyć kwotę kosztów uzyskania przychodów w wysokości wydatków rzeczywiście poniesionych na dojazd do zakładu pracy, muszą zostać spełnione łącznie warunki:

• wydatki pracownika były wyższe od kosztów ustawowo określonych,
• były poniesione na transport do zakładu pracy,
• dojazd do pracy odbył się ściśle wymienionymi środkami transportu,
• wydatki zostały udokumentowane wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.

Użyty przez ustawodawcę w ostatniej przesłance zwrot „wyłącznie” wskazuje przy tym, że imienny bilet okresowy nie może zostać zastąpiony innym biletem czy dokumentem. Jest więc oczywiste, że zaświadczenie zakładu pracy nie posiada cech biletu, skoro nie uprawnia ono do przejazdu określonym środkiem komunikacji, a także nie wskazuje okresu, w którym przejazd taki może nastąpić.

Prezentowany wyrok powinien zainteresować zarówno podatników, którzy ponoszą określone wydatki związane z dojazdem do zakładu pracy, jak i samych pracodawców. Stanowisko Sądu oznacza bowiem, iż pracodawcy nie powinni wystawiać pracownikom zaświadczeń o wysokości odpłatności za bilety na dojazd do pracy, gdyż zaświadczenia takie nie mogą stanowić podstawy do zwiększenia kwoty kosztów uzyskania przychodów. Podstawę taką stanowią natomiast oryginały biletów (kart przejazdu) o czym pracownicy powinni zostać poinformowani.