Stan faktyczny oraz stanowisko WSA
Pełnomocnik strony złożył zażalenie na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w przedmiocie zarzutów przeciwegzekucyjnych. Dyrektor Izby Skarbowej wezwał go do usunięcia braków przez złożenie pełnomocnictwa. Pełnomocnik uzupełnił ten brak, lecz organ ponownie wezwał go do usunięcia braków wskazując, że pełnomocnictwo powinno odpowiadać wymogom określonym w art. 33 § 2 k.p.a., a w złożonym pełnomocnictwie brak jest wskazania adresu mocodawcy oraz jego numeru NIP (przepis 33 § 2 k.p.a., znajdujący zastosowanie w sprawach z zakresu egzekucji administracyjnej, odpowiada przepisowi art. 137 § 2 Ordynacji podatkowej). Pełnomocnik zobowiązanego odmówił ponownego złożenia pełnomocnictwa podnosząc, że przepis art. 33 § 2 k.p.a. stanowi jedynie o dochowaniu formy pisemnej pełnomocnictwa, zaś organ, posiadając akta sprawy, nie powinien mieć żadnych wątpliwości, kogo pełnomocnik reprezentuje. W tej sytuacji organ poinformował pisemnie o pozostawieniu pisma bez rozpoznania.

Ponieważ organ nie wydał żądanego aktu, pełnomocnik strony wezwał go do usunięcia naruszenia prawa poprzez wydanie rozstrzygnięcia, a następnie złożył skargę na bezczynność organu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. W skardze powtórzono argumentację, że z przepisów prawa nie wynika obowiązek podawania w treści pełnomocnictwa numeru NIP ani adresu mocodawcy zwłaszcza, że adres ten wynika wprost z akt sprawy.

Odpowiadając na skargę, Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że obowiązkiem profesjonalnego pełnomocnika było staranne wypełnienie druku pełnomocnictwa umożliwiającego identyfikację mocodawcy. Z kolei obowiązek powoływania NIP we wszystkich pismach kierowanych do organów wynika z treści art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników.

Wojewódzki Sąd Administracyjny uwzględnił skargę. Zdaniem Sądu pełnomocnictwo do reprezentowania strony w postępowaniu administracyjnymi dla swojej skuteczności nie musi zawierać numeru NIP mocodawcy.

Teza
Z uzasadnienia omawianego wyroku wyprowadzić można następującą tezę:
„Przepis art. 33 § 2 k.p.a. nie wprowadza szczegółowych warunków formalnych, przewidując jedynie pisemną formę pełnomocnictwa oraz możliwość zgłoszenia go do protokołu. W żadnym razie przepis ten nie wymaga wskazania numeru NIP.”

Komentarz
Omawiany wyrok daje dobry przykład komplikowania procedury administracyjnej przez organy poprzez żądanie dokonania pewnych formalności nieprzewidzianych prawem. Zarówno przepis art. 33 § 2 k.p.a., jak i podobny przepis art. 137 § 2 Ordynacji podatkowej wymagają jedynie pisemnej formy pełnomocnictwa lub zgłoszenia go do protokołu, nie stawiając przy tym żadnych dodatkowych wymogów.

Zwraca uwagę to, że w realiach rozpatrywanej przez Sąd sprawy, organ nie mógł mieć żadnych problemów z identyfikacją strony, co wynikało wyraźnie z jego pism kierowanych do pełnomocnika. Pisma te, co podkreślił Sąd, jednoznacznie identyfikowały stronę według jej adresu, numeru NIP, jak i konkretnej sprawy.

Prezentowane orzeczenie powinno zainteresować nie tylko podatników (którym często przecież zdarza się udzielać pełnomocnictw do reprezentowania ich przed organami podatkowymi), lecz również te osoby, które przyjmują rolę pełnomocników (w tym doradców podatkowych). Stanowisko WSA przesądza bowiem tym, iż sam dokument pełnomocnictwa nie jest dokumentem sformalizowanym, a dla jego skuteczności wystarcza jeżeli jego treść pozwala na zidentyfikowanie osoby mocodawcy.

Przy okazji omawiania wyroku WSA w Kielcach wypada zwrócić uwagę na uprawnienia doradców podatkowych w zakresie uwierzytelniania dokumentów pełnomocnictw jak i innych dokumentów składanych do akt postępowania administracyjnego oraz sądowego. Otóż doradcy podatkowi mogą sami uwierzytelniać odpis udzielonego im pełnomocnictwa. Ponadto, od 1 stycznia 2010 roku mogą oni także uwierzytelnić odpisy innych dokumentów przy czym poświadczenie takie powinno zawierać podpis, datę i miejsce sporządzenia, a na żądanie także godzinę (art. 41 ust. 4 ustawy o doradztwie podatkowym). Od sierpnia 2010 r. doradca podatkowy może również udzielać dalszego pełnomocnictwa innemu doradcy podatkowemu (substytucja).