We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej podatnik wskazał, że w ramach prowadzonej działalności dokonuje operacji na walutach obcych. Na podstawie art. 9b ust. 3 u.p.d.o.p. dokonał zawiadomienia o wyborze metody ustalania różnic kursowych w sposób określony w art. 9b ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., czyli na podstawie przepisów o rachunkowości. Podatnik zapytał, według jakiego kursu należy przeliczać na złote polskie poniesione koszty oraz uzyskane przychody w walutach obcych, w przypadku wyboru ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości. W ocenie podatnika przeliczenia należy dokonywać zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości, a nie na podstawie art. 15 ust. 1 in fine oraz art. 12 ust. 2 u.p.d.o.p. w oparciu o średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.
Minister Finansów uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. W ocenie organu regulacje wynikające z art. 12 ust. 2 oraz 15 ust. 1 in fine u.p.d.o.p. dotyczące przeliczania na złote przychodów oraz kosztów mają zastosowanie do wszystkich podatników, bez względu na stosowaną przez nich metodę ustalania różnic kursowych. Powołany przez podatnika art. 9b u.p.d.o.p. znajduje zastosowanie wyłącznie do ustalania różnic kursowych i jako taki nie wyłącza art. 12 ust. 2 oraz 15 ust. 1 in fine u.p.d.o.p., które odnoszą się przychodów oraz kosztów.
WSA w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację. Wyrok ten został następnie uchylony przez NSA, który podzielił stanowisko prezentowane w sprawie przez Ministra Finansów. NSA wyjaśnił, że skoro ustawa podatkowa odrębnie określa zasady przeliczania przychodów, czy kosztów podatkowych, a art. 12 ust. 2 i art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. nie przewidują w tym zakresie żadnych wyłączeń, także dla podatników, którzy wybrali metodę ustalania różnic kursowych według przepisów o rachunkowości, to nie można automatycznie przenosić rozwiązania zawartego w art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości na grunt ustawy podatkowej. W ocenie Sądu zarówno art. 12 ust. 2 jak i art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. regulują kwestię przeliczania przychodów i kosztów wyrażonych w walucie obcej na złote po kursie średnim NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego odpowiednio dzień uzyskania przychodu/poniesienia kosztu. Koszty oraz przychody wyrażone w walucie obcej powinny być przeliczane na ww. zasadach bez względu na to, czy podatnik wybrał ustalanie różnic kursowych w aspekcie podatkowym, czy też rachunkowym.
Teza
Z uzasadnienia omawianego wyroku wyprowadzić można następującą tezę:
„W przypadku wyboru w myśl art. 9b ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, wyrażone w walutach obcych poniesione koszty uzyskania przychodu oraz wyrażone w walutach obcych uzyskane przychody należy przeliczać według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski, zgodnie z art. 15 ust. 1 i art. 12 ust. 2 tej ustawy.”
Komentarz
Prezentowane orzeczenie dostarcza cennych informacji dla tych podatników, którzy w oparciu o art. 9b ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. zdecydowali się na ustalanie różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowościi. W ocenie NSA pomimo dokonania takiego właśnie wyboru, przy przeliczaniu na złote polskie kwoty przychodów lub kosztów wyrażonych w walucie obcej podatnicy tacy powinni stosować zasady przeliczeń określone w art. 12 ust. 2 oraz 15 ust. 1 u.p.d.o.p., tj. stosować średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu/poniesienia kosztu.
Należy zwrócić uwagę, że zbliżoną tezę NSA wyraził już wcześniej w wyroku z dnia 22 czerwca 2010 roku, sygn. akt II FSK 374/10. W tym kontekście zatem omawiany wyrok stanowi potwierdzenie dotychczasowego poglądu NSA w przedmiotowej kwestii.
Uwzględniając wykładnię przepisów u.p.d.o.p. sformułowaną przez NSA podatnicy, którzy zdecydowali się na ustalanie różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości powinni pamiętać, że w zakresie przeliczania na złote przychodów oraz kosztów powinni w dalszym ciągu stosować zasady sformułowane w powołanych wyżej przepisach u.p.d.o.p. Jeżeli natomiast dotychczas postępowali odmiennie, powinni rozważyć zasadność odpowiedniego skorygowania dokonanych rozliczeń.