Wartość początkowa środka trwałego wnoszonego przez osobę prawną do spółki osobowej – wyrok NSA z dnia 29 sierpnia 2012 r., sygn. akt II FSK 166/11

Stan faktyczny oraz stanowisko NSA
We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej podatnik wskazał, że jest akcjonariuszem spółki komandytowo-akcyjnej („SKA”). Zamierza wnieść do tej spółki aport w postaci nieruchomości, która zostanie zaliczona przez SKA do środków trwałych i będzie podlegać amortyzacji. W zamian za aport podatnik obejmie akcje SKA. W tym stanie faktycznym zadano pytanie, w jaki sposób powinno się obliczyć wydatki poniesione przez SKA na nabycie nieruchomości w drodze aportu, w celu ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku zbycia nieruchomości przez SKA. W ocenie podatnika w razie sprzedaży przez SKA nieruchomości wniesionych aportem, jego dochód powinien zostać ustalony w proporcji do przypadającego mu udziału w zysku SKA określonego w umowie SKA, jako różnica pomiędzy ceną sprzedaży nieruchomości (ich wartością rynkową) a wartością początkową tych nieruchomości, ujawnioną w księgach SKA na dzień aportu, ustaloną przez wspólników w umowie spółki SKA na dzień wniesienia aportu i pomniejszoną o dokonane do dnia sprzedaży odpisy amortyzacyjne.

Minister Finansów uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Stwierdził, że w przypadku, gdy aport w postaci nieruchomości wniósł wspólnik będący osobą prawną i przedmiot aportu został zakwalifikowany do środków trwałych, spółka osobowa będzie zobowiązana kontynuować zasady amortyzacji przyjęte przez tego wspólnika, w szczególności dotyczyć to będzie ustalenia wartości początkowej środka trwałego, wysokości odpisów amortyzacyjnych i okresu ich dokonywania.

WSA w Poznaniu oraz NSA nie podzieliły poglądu zaprezentowanego przez Ministra Finansów. NSA zauważył, odwołując się do analogicznego zastosowania w sprawie przepisu art. 16g ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., że w przypadku wniesienia środka trwałego aportem do spółki osobowej przez wspólnika będącego osobą prawną, wartość początkową tego środka trwałego należy ustalać na podstawie ustalonej przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartości środka trwałego, nie wyższej jednak od jego wartości rynkowej. Sąd wskazał, iż nie można przyjąć, że w powyższej sytuacji środki trwałe nie podlegają amortyzacji z tego powodu, iż przepisy nie przewidują sposobu ustalania ich wartości początkowej, stanowiącej podstawę do obliczania kwot odpisów amortyzacyjnych. Dlatego też zasadne jest wypełnienie ww. luki prawnej za pomocą analogii do art. 16g ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p.

Teza
Na podstawie uzasadnienia omawianego orzeczenia można sformułować następującą tezę:
„W przypadku wniesienia środka trwałego aportem do spółki osobowej przez wspólnika będącego osobą prawną, wartość początkową tego środka trwałego należy ustalać na podstawie ustalonej przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartości środka trwałego, nie wyższej jednak od jego wartości rynkowej.”

Komentarz
Prezentowany wyrok NSA porusza dwa interesujące zagadnienia, które mogą okazać się przydatne dla podatników. Po pierwsze, jest to kolejne orzeczenie potwierdzające możliwość stosowania analogii w prawie podatkowym. Mowa tu przy tym o analogii, która nie powoduje zwiększenia obciążeń podatkowych. Ta ostatnia jest bowiem niedopuszczalna.

Efektem dopuszczenia możliwości stosowana analogii w prawie podatkowym jest stanowisko NSA w kwestii sposobu ustalania wartości początkowej środków trwałych wniesionych aportem do spółki osobowej przez wspólnika będącego osobą prawną. Stosując odpowiednio uregulowanie zawarte w art. 16g ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., który odnosi się do tego zagadnienia w kontekście wkładów wnoszonych do spółek będących osobami prawnymi, NSA potwierdził, że wartość ta powinna być ustalana na podstawie ustalonej przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartości środka trwałego, nie wyższej jednak od jego wartości rynkowej.

Warto podkreślić, że pogląd zaprezentowany w omawianym wyroku był wyrażony także m.in. w wyroku NSA z dnia 13 czerwca 2012 roku, sygn. akt II FSK 2379/10 oraz z dnia 21 czerwca 2012 roku, sygn. akt II FSK 165/11. Wszystko wskazuje zatem na to, że stanowisko to NSA zamierza podtrzymać w swoim dalszym orzecznictwie.

\"\"

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *