Stan faktyczny oraz stanowisko NSA
Organy podatkowe zakwestionowały zasadność dokonywania przez podatnika odpisów amortyzacyjnych związanych z wniesionym do spółki aportem w postaci znaku towarowego. Uznały, że na amortyzowany znak towarowy nie zostało udzielone prawo ochronne, które podatnik uzyskał dopiero kilka lat później. W tym stanie rzeczy uznano, że w sprawie nie miał zastosowania art. 16b ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p.¹ Przepis ten umożliwiał bowiem dokonywanie odpisów amortyzacyjnych wyłącznie od tych praw podmiotowych do znaku towarowego, które miały charakter bezwzględnego prawa majątkowego, tj. znaków towarowych, na które Urząd Patentowy udzielił prawa ochronnego.

Podatnik argumentował, że z przepisów u.p.d.o.p. nie można wywnioskować, że amortyzacji podlegają wyłącznie prawa do znaków towarowych, na które zostało udzielone prawo ochronne. Argumentacja zastosowana przez organy podatkowe bezzasadnie prowadzi do zróżnicowania sytuacji podatników, którzy dysponują zarejestrowanym znakiem towarowym oraz tych, którzy rejestracji takiego znaku nie posiadają.

WSA w Rzeszowie oddalił skargę podatnika. Podzielił argumentację prezentowaną przez organy skarbowe, że prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych przysługuje wówczas, gdy podatnik posiada bezwzględne prawo majątkowe do znaku towarowego rozumiane jako udzielone przez Urząd Patentowy prawo ochronne do tego znaku. Skoro zatem w dacie dokonywania odpisów amortyzacyjnych posiadany przez podatnika znak towarowy nie był objęty prawem ochronnym, to podatnik nie miał możliwości zaliczenia tych odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższe stanowisko zostało zaakceptowane przez NSA. W ocenie NSA podlegające amortyzacji prawo do znaku towarowego to prawo z rejestracji znaku lub prawo ochronne na ten znak. Oznacza to, że prawo takie nie przysługuje przed dokonaniem jego rejestracji, a więc przed taką rejestracją brak jest możliwości jego amortyzowania.

Teza
Na podstawie uzasadnienia omawianego orzeczenia można sformułować następującą tezę:
„Amortyzacji podlegają wyłącznie znaki towarowe, na które udzielone zostało prawo ochronne zgodnie z przepisami prawa własności przemysłowej.”

Komentarz
W prezentowanym wyroku NSA podtrzymał dotychczasową linię orzeczniczą, w myśl której do kosztów uzyskania przychodów mogą zostać zaliczone wyłącznie te odpisy amortyzacyjne, które zostały dokonane w stosunku do znaków towarowych, na które zostało udzielone prawo ochronne zgodnie z przepisami prawa własności przemysłowej. Innymi słowy, samo posiadanie przez podatnika znaku towarowego nie uprawnia go jeszcze do dokonywania stosownych odpisów amortyzacyjnych, które to uprawnienie powstaje dopiero po rejestracji takiego znaku przez Urząd Patentowy i udzieleniu nań prawa ochronnego.

Z wcześniejszego orzecznictwa w tej materii można odwołać się do wyroku NSA z dnia 25 sierpnia 2010 roku, sygn. akt II FSK 627/10, wyroku NSA z dnia 20 listopada 2009 roku, sygn. akt II FSK 1003/08, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 22 grudnia 2009 roku, sygn. akt I SA/Rz 815/09. We wszystkich z tych orzeczeń sądy zajęły stanowisko analogiczne do potwierdzonego w prezentowanym wyroku przez NSA.

Jednocześnie należy zauważyć, że stanowisko Sądów jest zbieżne z poglądami prezentowanymi przez organy podatkowe. W konsekwencji powyższego dokonanie przez podatnika odpisu amortyzacyjnego i jego zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów przed uzyskaniem prawa ochronnego na znak towarowy z dużym prawdopodobieństwem spotka się z negatywnym podejściem organów skarbowych, które – na co wskazują powołane wyroki –zostanie uznane za słuszne w razie ewentualnego złożenia przez podatnika skargi do Sądu.

1) Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.)