Stan faktyczny oraz stanowisko WSA
We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej podatnik wskazał, że dokonuje importu usług od podmiotu, który posiada siedzibę w jednym z krajów uznawanych z tzw. „raje podatkowe”. Podatnik zapytał, czy przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu usług służących wykonywaniu czynności opodatkowanych, które dokonywane są od podmiotu mającego siedzibę w raju podatkowym. W ocenie podatnika odpowiedź na to pytanie jest twierdząca, tj. ma on prawo do odliczenia VAT naliczonego od nabytych na potrzeby prowadzonej działalności usług, bez względu na siedzibę podmiotu świadczącego te usługi. Przepis art. 88 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u.  wprowadzający ograniczenia w tym zakresie jest bowiem niezgodny z prawem wspólnotowym i jako taki nie może być skutecznie stosowany.

Minister Finansów uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Odwołał się do art. 88 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. stwierdzając, że przepis ten nie narusza regulacji prawa wspólnotowego. W konsekwencji może on stanowić podstawę do ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego.

WSA w Krakowie uchylił zaskarżoną interpretację. Wskazał, że kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy miał wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 30 września 2010 roku C-395/09 Oasis East, w którym Trybunał uznał, że przepisy wspólnotowe w zakresie VAT nie zezwalają na utrzymywanie regulacji krajowych, na mocy których w sposób ogólny wyłączone zostaje prawo do odliczenia podatku naliczonego w przypadku nabycia importu usług, w związku z którymi zapłata następuje na rzecz podmiotu mającego siedzibę w jednym z rajów podatkowych. Zdaniem WSA w Krakowie orzeczenie to przesądza o niezgodności z prawem wspólnotowym ograniczenia wprowadzonego w art. 88 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., w konsekwencji czego nie może on stanowić podstawy do ograniczania prawa do odliczenia.

Teza
Na podstawie uzasadnienia omawianego orzeczenia można sformułować następującą tezę:
„Przepis art. 88 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., jako sprzeczny z regulacjami prawa wspólnotowego w zakresie VAT, nie może stanowić podstawy do ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu usług, w związku z którymi zapłata następuje na rzecz podmiotu mającego siedzibę w jednym z państw uznawanych za raje podatkowe.”

Komentarz
Prezentowany wyrok jest jednym z pierwszych, w którym polskie sądy administracyjne w sposób praktyczny zastosowały wnioski wynikające z wyroku ETS w sprawie C-395/09 Oasis East i uznały, iż ograniczenie prawa do odliczenia wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. jest niezgodne z regulacjami wspólnotowymi.

Należy zaznaczyć, iż już po wydaniu ww. wyroku przez ETS Minister Finansów w piśmie z dnia 25 listopada 2010 roku nr PT2/033/5/530/TXW/2010/1143 wydał wytyczne w zakresie ustalania zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu usług z rajów podatkowych. Wskazał, iż prawo to powinno być oceniane zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 86 u.p.t.u. W praktyce oznacza to, że prawo do odliczenia będzie przysługiwać podatnikom wówczas, gdy nabywane usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, bez względu na to, czy zapłata za te usług jest dokonywana na rzecz podmiotu z siedzibą na terytorium raju podatkowego, czy też w innym państwie.

Minister Finansów w ww. piśmie potwierdził także prawo podatników, który z uwagi na brzmienie art. 88 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. nie odliczyli podatku naliczonego, do dokonania odpowiednich korekt w powyższym zakresie.

Uwzględniając zarówno stanowisko WSA w Krakowie jak i Ministra Finansów należy uznać, iż w chwili obecnej import usług z rajów podatkowych nie powoduje już automatycznie braku odliczenia VAT naliczonego. Każdorazowo należy w tym zakresie dokonać oceny, czy nabywane w ten sposób usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

1) Ustawa z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.)