Stan faktyczny oraz stanowisko WSA
We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej podatnik wskazał, że jest właścicielem nieruchomości, na której znajduje się hala produkcyjna i którą wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej. Z uwagi na konieczność przeprowadzenia remontu hali i przystosowania jej do nowych funkcji podatnik wyłączył ją z działalności gospodarczej i nie użytkuje jej w tym celu aż do zakończenia remontu. W tym stanie faktycznym podatnik zapytał, czy w okresie prowadzenia remontu, w związku z wyłączeniem hali z prowadzenia działalności gospodarczej powinien ją opodatkować stawką podatku od nieruchomości właściwą dla nieruchomości wykorzystywanych gospodarczo. W ocenie podatnika zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.  opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają m.in. budynki, które ze względów technicznych nie mogą być użytkowane przy prowadzeniu działalności gospodarczej i z taką też sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie. W związku z tym w okresie prowadzenia remontu powodującego wyłączenie hali produkcyjnej z użytkowania na podatniku nie spoczywa obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości za ten okres według stawki właściwej dla nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Organ interpretacyjny uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Powołując się na zawartą w art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. definicję „gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej” stanął na stanowisku, że przejściowe niewykorzystywanie przez osobę prawną budynku o charakterze niemieszkalnym (np. hali produkcyjnej) do wykonywania działalności gospodarczej nie daje podstaw prawnych do tego, aby do wymiaru podatku od nieruchomości nie miały zastosowania stawki przewidziane dla budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wyłączenie z zakresu przedmiotów opodatkowania związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej dotyczy sytuacji, gdy przedmiot ten nie jest i – jednocześnie – nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej ze względu na zdarzenia niezależne od podatnika.

WSA w Białymstoku podzielił stanowisko organu. Wyjaśnił, że co do zasady wszystkie budynki lub ich części, z wyjątkiem budynków mieszkalnych – niezależnie od sposobu wykorzystania, jeżeli znajdują się w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą mieszczą się w kategorii „związanych z działalnością gospodarczą tego podmiotu” i podlegają opodatkowaniu według właściwej dla takich budynków stawki podatku od nieruchomości. Wyjątkiem od tej zasady jest sytuacja, gdy przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych. W ocenie Sądu brak możliwości wykorzystania przedmiotu opodatkowania (budynku) do prowadzenia działalności gospodarczej, powinien mieć charakter trwały. Wyłączenie budynku lub jego części z prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych nie nastąpi, gdy prowadzenie tej działalności jest niemożliwe ze względów technologicznych, czy też ekonomicznych leżących po stronie przedsiębiorcy. W konsekwencji za względy techniczne nie może być uznana taka sytuacja, w której przedmiot opodatkowania (hala produkcyjna) nie może być wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej z przyczyn leżących po stronie przedsiębiorcy – konieczność przeprowadzenia rozbudowy i remontu. Przejściowe (do czasu zakończenia prac budowlanych) niewykorzystywanie przez podatnika nieruchomości lub jej części służącej do wykonywania działalności gospodarczej nie daje podstaw do tego, by do wymiaru podatku od tej nieruchomości nie miały zastosowania stawki przewidziane dla nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą.

Teza
Na podstawie uzasadnienia omawianego orzeczenia można sformułować następującą tezę:
„Prowadzenie przez przedsiębiorcę prac remontowo-budowlanych, zmierzających do zmiany funkcji hali z produkcyjnej na handlowo-usługową, nie powoduje, iż budynek taki nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. W takim przypadku nie mamy do czynienia ze „względami technicznymi”, o których mowa w art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., dającymi możliwość zastosowania tzw. stawki pozostałej w podatku od nieruchomości.”

Komentarz
Wysokość opodatkowania podatkiem od nieruchomości uzależniona jest od charakteru nieruchomości podlegających opodatkowaniu. W przypadku nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej stawka podatku jest wyższa, niż w przypadku pozostałych rodzajów nieruchomości. O tym natomiast, czy dana nieruchomość związana jest z prowadzeniem działalności gospodarczej decyduje – zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. – fakt posiadania tej nieruchomości przez przedsiębiorcę. Wyjątkiem od powyższej zasady jest sytuacja, w której dana nieruchomość, pomimo tego, że znajduje się w posiadaniu przedsiębiorcy, nie jest i nie może być wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych.

W orzecznictwie sądowym pojęcie względów technicznych było wielokrotnie przedmiotem wykładni. Do orzeczeń w tym zakresie obszernie odwołał się WSA w prezentowanym wyroku dochodząc ostatecznie do wniosku, że za względy techniczne nie może być uznana sytuacja, gdy dana nieruchomość nie jest wykorzystywana gospodarczo z uwagi na okoliczności zależne od podatnika (podjęte przez niego decyzje) oraz, gdy sytuacja ta jest przejściowa. W konsekwencji remont nieruchomości, w związku z którym jedynie przejściowo nie może one służyć podatnikowi dla potrzeb jego działalności, nie powoduje wyłączenia tej nieruchomości z zakresu opodatkowania według stawek właściwych dla nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Skutkiem wykładni zaprezentowanej przez WSA w Białymstoku jest konieczność opodatkowania przez przedsiębiorców nieruchomości – również w okresie ich remontu – stawką podatku od nieruchomości właściwą dla tych związanych z prowadzeniem działalności.

1) Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 roku Nr 95 poz. 613 ze zm.)