Organy podatkowe określiły podatnikowi wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2007 rok. Wskazały, iż podatnik jest w posiadaniu nieruchomości (gruntów, budynków), przy czym prowadzi on jednocześnie działalność gospodarczą. Biorąc pod uwagę brzmienie art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.1 nieruchomości te podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawki właściwej dla nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej. Jednocześnie podatnik nie wykazał w toku postępowania, iż zachodzi przesłanka braku możliwości wykorzystywania nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej „ze względów technicznych”.
Podatnik argumentował, iż posiadana przez niego nieruchomość nie jest związana z prowadzoną działalnością gospodarczą, gdyż z uwagi na brak warunków technicznych prowadzenie takiej działalności nie jest tam możliwe. Na przeszkodzie prowadzenia działalności na przedmiotowej nieruchomości stoi brak przyłącza gazowego i szeregu zezwoleń, których posiadanie jest konieczne w stosunku do rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił decyzje organów podatkowych. Sąd wskazał, że co do zasady posiadanie przez przedsiębiorcę nieruchomości (gruntów, budynków) wiąże się z koniecznością ich opodatkowania. Wyjątkiem od tej zasady jest sytuacja, w której prowadzenie działalności gospodarczej na tej nieruchomości jest niemożliwe ze względów technicznych. W ocenie Sądu taka sytuacja zaistniała właśnie w stanie faktycznym rozpatrywanej sprawy. Jednocześnie WSA podjął się sformułowania bardziej ogólnej definicji pojęcia „względów technicznych”, użytego w treści art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.
Teza
W omawianym wyroku WSA sformułował następujące tezy:
„1. Z użytego przez ustawodawcę w art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. sformułowania „nie są i nie mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych”, można wyprowadzić wniosek, że warunkiem odstąpienia od wymierzenia podatnikowi, będącemu przedsiębiorcą, podatku od nieruchomości według najwyższych stawek, przewidzianych dla znajdujących się w jego posiadaniu budynków o charakterze niemieszkalnym, jest łączne wystąpienie dwóch warunków, tj. brak faktycznego wykorzystywana przedmiotu opodatkowania ze względów technicznych (w roku podatkowym) oraz brak możliwości wykorzystywania przedmiotu opodatkowania ze względów technicznych.
2. Przez użyte w powołanym przepisie określenie „nie mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych” należy rozumieć – w odniesieniu do budynków – sytuację, w której istniejąca w roku podatkowym zabudowa jest w takim stanie technicznym, że nie może być wykorzystywana (nie nadaje się) do prowadzenia działalności gospodarczej, nawet po realizacji prac remontowych (odtworzeniowych) oraz adaptacyjnych, których efektem nie jest powstanie nowego budynku.”
Komentarz
Okoliczność, iż nieruchomości (grunty, budynki) będące w posiadaniu przedsiębiorców podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości z zastosowaniem stawek właściwych dla prowadzenia działalności gospodarczej, bez względu na to czy rzeczywiście są w prowadzeniu takiej działalności wykorzystywane nie budzi już większych wątpliwości interpretacyjnych. Pogląd taki – z uwagi na brzmienie art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. – został zaakceptowany zarówno w orzecznictwie sądów, stanowiskach organów podatkowych jak i przedstawicieli piśmiennictwa.
To co powoduje wątpliwości interpretacyjne to kwestia, w jaki sposób należy rozumieć wyjątki od powyższej zasady. Jednym z tych wyjątków jest sytuacja, gdy dana nieruchomość nie może być wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych.
Pojęcie „względów technicznych” nie zostało zdefiniowane w przepisach u.p.o.l., ustawodawca nie odesłał też w tym zakresie do stosowania regulacji zawartych w innych gałęziach prawa. Tym samym istotnego znaczenia nabiera więc językowe rozumienie ww. sformułowania.
Dotychczas oceniając wystąpienie ww. przesłanki Sądy dokonywały przede wszystkim oceny stanu technicznego nieruchomości i na tej podstawie – w ramach swobody decyzyjnej – ustalały, czy dana nieruchomość może być wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, czy też jej stan techniczny na to nie pozwala. Przykładowo w wyroku z dnia 17 listopada 2005 r., FSK 2319/04 NSA uznał, że przeszkodą techniczną jest m.in. brak dokonania przez gminę przyłącza do sieci wodno-kanalizacyjnej.
Ustalenia poczynione przez WSA w prezentowanym wyroku są o tyle istotne, iż Sąd sformułował w nim swoistą definicję pojęcia „względów technicznych”, zakreślając jednocześnie ramy czasowe, w odniesieniu do których należy oceniać brak możliwości prowadzenia na nieruchomości działalności gospodarczej. Należy zwrócić uwagę na stanowisko Sądu, iż ocena, czy na danej nieruchomości można prowadzić działalność gospodarczą powinna być odnoszona do okresu roku podatkowego. Jeżeli więc w konkretnym roku podatkowym stan nieruchomości nie pozwala na jej gospodarcze wykorzystanie, w tym też roku podatkowym nie może ona zostać opodatkowana stawką podatku właściwą dla nieruchomości wykorzystywanych w prowadzeniu działalności gospodarczej. Nie wyklucza to natomiast takiego jej opodatkowania w latach następnych, jeżeli uzasadnione to będzie odpowiednim stanem technicznym.
Omawiane orzeczenie dostarcza podatnikom konkretnych wskazówek, w jaki sposób interpretować pojęcie „względów technicznych”. Z tego też względu może okazać się przydatne w ewentualnych sporach z organami podatkowymi.
