We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej podatnik wskazał, że oferuje swoim klientom samochody osobowe w leasingu operacyjnym. W związku z tym zalicza do przychodów podatkowych całą wartość netto pozyskanych rat leasingowych oraz na ogólnych zasadach amortyzuje podatkowo samochody będące przedmiotem leasingu. Wśród posiadanych samochodów osobowych oddawanych w leasing będą znajdować się również samochody, których wartość początkowa dla celów amortyzacji przekracza równowartość 20.000 euro. W przypadku takich pojazdów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p.1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodów dokonywanych według zasad określonych w art. 16a – 16 m w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro. Podatnik zapytał, czy dopuszczalne jest, aby w pierwszej kolejności, tj. do wyczerpania limitu 20.000 euro zaliczał odpisy amortyzacyjne do kosztów podatkowych w całości, a dopiero po wyczerpaniu wskazanego limitu, kwota odpisów amortyzacyjnych ponad 20.000 euro kwalifikowana była do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodu. W ocenie podatnika opisany przez niego sposób postępowania jest prawidłowy i nie jest sprzeczny z przepisami u.p.d.o.p.
Minister Finansów uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. W ocenie organu podatnik jest zobowiązany do ustalenia, jaka część każdego odpisu amortyzacyjnego dotyczy wartości samochodu nieprzekraczającej równowartości kwoty 20.000 euro i tylko tą część może zaliczyć do kosztów podatkowych. Pozostałej części odpisu, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., nie można uznać za koszt uzyskania przychodów.
WSA w Łodzi podzielił stanowisko Ministra Finansów. Wyjaśnił, że w przypadku nabycia przez podatnika samochodu, który zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych, wydatki poniesione na jego nabycie nie stanowią kosztu uzyskania przychodów, a kosztami takimi są dokonywane odpisy amortyzacyjne. Jednocześnie odpisy te, zgodnie z powołanym wcześniej art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro nie stanowią kosztów podatkowych. Zdaniem Sądu ww. przepis należy rozumieć w ten sposób, że skorzystanie z prawa do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów uzależnione jest od ustalenia, jaka część każdego z odpisów amortyzacyjnych dotyczy wartości samochodu nieprzekraczającej równowartości 20.000 euro. W tej części kwota odpisu stanowi koszt podatkowy, natomiast w części pozostałej kosztu takiego nie stanowi.
Teza
Na podstawie uzasadnienia omawianego orzeczenia można sformułować następującą tezę:
„Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów jest tylko ta część odpisu amortyzacyjnego dokonanego od samochodu osobowego, która dotyczy wartości samochodu nieprzekraczającej równowartości 20.000 euro. Pozostała kwota odpisu nie może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.”
Komentarz
Wykładnia przepisów u.p.d.o.p. dokonana w prezentowanym wyroku przez WSA w Łodzi oznacza dla podatników, którzy w ramach posiadanych środków trwałych dysponują samochodami osobowymi o wartości przekraczającej równowartość 20.000 euro, konieczność dzielenia łącznej kwoty odpisów amortyzacyjnych odnoszących się do takich pojazdów odpowiednio na część dotyczącą wartości samochodu poniżej 20.000 euro, oraz część dotyczącą wartości samochodu ponad wskazaną kwotę. Tylko dokonanie takiego podziału umożliwi zgodne z przepisami zaliczenie odpowiedniej części odpisu amortyzacyjnego do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z poglądem Sądu kosztem podatkowym będzie bowiem wyłącznie część odnosząca się do wartości pojazdu poniżej 20.000 euro, natomiast pozostała kwota odpisu nie będzie mogła zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.
Należy podkreślić, że stanowisko WSA w Łodzi wyrażone w prezentowanym orzeczeniu nie jest stanowiskiem odosobnionym. Podobnie orzekł także NSA w wyroku z dnia 13 lipca 2010 roku, sygn. akt II FSK 551/10. Pogląd ten jest jednocześnie zgodny z kierunkiem orzekania organów skarbowych (por. interpretacja indywidualna Ministra Finansów z dnia 28 czerwca 2010 roku nr IPPB5/423-199/10-4/PS, z dnia 7 czerwca 2010 roku nr IPPB3/423-185/10-2/EŻ).
W konsekwencji powyższego podatnicy, którzy chcą uniknąć zakwestionowania dokonanych rozliczeń podatkowych przez organy skarbowe powinni – zgodnie z wytycznymi Sądu – odpowiednio dzielić wartość poszczególnych odpisów amortyzacyjnych i do kosztów uzyskania przychodów wliczać wyłącznie część odnoszącą się do wartości amortyzowanego pojazdu do kwoty 20.000 euro.
