Taka sytuacja w sposób oczywisty ma miejsce wtedy, gdy Komornik dokonuje zajęcia przedmiotu stanowiącego własność osoby trzeciej. Do tego rodzaju zajęć dochodzi zazwyczaj gdy dłużnik znajduje się w posiadaniu ruchomości należących do innych osób (jest najemcą, dzierżawcą, leasingobiorcą). Dokonywanie przez Komornika zajęć w tych przypadkach często następuje pomimo tego, że dłużnik oświadcza do protokołu, że nie jest właścicielem przedmiotu. Podstawą dla Komornika do zajęcia ruchomości pomimo istnienia podejrzenia, że nie stanowi ona własności dłużnika jest w takiej sytuacji art. 341 k.c. stanowiący, iż domniemywa się, że posiadanie jest zgodne ze stanem prawnym. Domniemanie to może zostać oczywiście obalone, jednak wymaga to zazwyczaj podjęcia pewnej aktywności przez dłużnika oraz właściciela rzeczy. Podobne problemy może generować także istnienie ograniczonego prawa rzeczowego osoby trzeciej do zajętego przedmiotu (pod tym jednak warunkiem, że ustawodawca nie przewidział uwzględnić tego prawa, jak np. prawa zastawu w toku postępowania egzekucyjnego). W praktyce może zaistnieć także sytuacja, w której co do przedmiotu zajętego w toku postępowania egzekucyjnego zostało ustanowione ograniczenie lub zakaz zbywania bądź obciążania przedmiotu na korzyść osoby trzeciej. We wszystkich powyższych przypadkach zajęcie przedmiotu przez Komornika powoduje iż prawa osób, posiadających uprawnienie w stosunku do przedmiotu może być naruszone.
Należy wskazać, iż pojęcie zajętego przedmiotu, o którym mowa w przepisach regulujących postępowanie ekscydencyjne jest pojemne i obejmuje zarówno ruchomości, nieruchomości, jak i wierzytelności i prawa. Powództwo to znajduje zastosowanie do egzekucji skierowanej zarówno do ruchomości, jak i do wynagrodzenia za pracę czy wierzytelności.
Jeżeli zajęcie przedmiotu w toku postępowania egzekucyjnego narusza prawa osoby trzeciej koniecznym jest wytoczenie powództwa ekscydencyjnego celem zapobiegnięcia dalszemu prowadzeniu egzekucji z przedmiotu. Osobą trzecią w rozumieniu przepisów regulujących postępowanie ekscydencyjne jest każda osoba, która nie jest stroną postępowania egzekucyjnego. Powództwo takie wytacza osoba trzecia przeciwko wierzycielom, a także dłużnikowi jeżeli ten zaprzecza prawu osoby trzeciej. Sądem właściwym do rozpoznania przedmiotowej sprawy jest sąd, w którego okręgu prowadzi się egzekucję.
Powództwo ekscydencyjne zmierza do zakwestionowania zasadności lub dopuszczalności egzekucji z określonego przedmiotu. Powód w postępowaniu tym nie zwalcza tytułu wykonawczego uzyskanego przez wierzyciela.
Powództwo escydencyjne należy wytoczyć w terminie miesiąca od dnia dowiedzenia się o naruszeniu prawa, chyba że inny termin jest przewidziany w przepisach odrębnych. Termin ten należy liczyć od dnia, w którym faktycznie o zajęciu dowiedziała się osoba trzecia (a nie termin w którym mogła się dowiedzieć). Dochowanie terminu do wytoczenia powództwa uzależnia jego skuteczność.
