Marnotrawstwo jest poważnym problemem działalności jednostek opartych na środkach społecznych zwłaszcza związanego z zaniechaniem pewnych działań. Podstawowym problemem w omawianym temacie jest oczywiście dobór metod pomiaru pozwalających na uzyskanie odpowiedzi, w jakim stopniu w danej jednostce występują straty spowodowane niewykorzystaniem szans. Odpowiedź nie jest nigdy jednoznaczna. W analizie efektywności należy wziąć pod uwagę szereg czynników o charakterze finansowym jak również niemierzalnym. Należy również pamiętać o specyfice każdej jednostki, a zwłaszcza o stanie, ilości i wartości składników majątku, które mogłyby być wykorzystane w procesie inwestycyjnym, którego skutkiem mogłyby być nowe rozwiązania służące dobru ogółu.
Rozwój działalności zarówno podmiotów publicznych jaki i sektora prywatnego wykształcił formułę, która jest jedną z najbardziej efektywnych form unikania a wręcz eliminacji zaprzepaszczania szans podmiotów publicznych. Istota przedsięwzięć publiczno prywatnych polega na współpracy jednostek sektora finansów publicznych z partnerami z sektora prywatnego. Partner publiczny może zaangażować część własnych środków lub zdeklarować przekazanie tych środków w przyszłości. W przypadku braku środków na podstawową działalność jednostki budżetowe często korzystają z różnych dodatkowych źródeł finansowania. Największą szansą wynikającą z omawianych umów jest również możliwość przekazania przez partnera publicznego niefinansowych składników majątku nieużytkowanych w codziennej działalności lub wykorzystywanych bardzo nieefektywnie. Jest to przykład wykorzystania dodatkowych szans, które mogłyby być zaprzepaszczone.
Podstawa prawna:
Ustawa z 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości
zobacz również:
