W wyroku z dnia 16 marca 2012 r., sygn. akt II FSK 2030/10 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że czynsz najmu samochodów nie mieści się w pojęciu kosztów eksploatacyjnych pojazdu, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397, ze zm., dalej: „ustawa o pdop”). Tym samym, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż czynsz za wynajem samochodu stanowi koszt uzyskania przychodu bez limitów wynikających z tzw. kilometrówki, pod warunkiem, że wydatek ten spełnia definicję kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o pdop. Podobnie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 października 2012 r., sygn. II FSK 467/11.
Organy podatkowe twierdzą natomiast, że opłaty wynikające z umowy najmu samochodu osobowego powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w ograniczonej wysokości oraz powinny być traktowane na równi z kosztami eksploatacyjnymi, które w myśl przepisu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o pdop są ograniczone do limitu wynikającego z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla potrzeb podatnika i stawki za jeden kilometr określonej w odrębnych przepisach. Pomimo tego, iż podatnicy we wnioskach o wydanie interpretacji powołują się na komentowany wyrok o sygn. II FSK 2030/10, organy podatkowe uchylają się od odniesienia się do niego w uzasadnieniu wydawanych interpretacji (np. interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 października 2012 r. znak ILPB3/423-245/12-4/JS).
Powyższą praktykę organów podatkowych, polegającą na nieuwzględnianiu przy wydawaniu interpretacji indywidulanych prawomocnych orzeczeń sądów administracyjnych należy uznać za bardzo niepokojącą i nieprawidłową. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 6 grudnia 2012 r., sygn. I SA/Gl 369/12 „w uzasadnieniu interpretacji indywidualnej organ interpretacyjny nie może pominąć (jak to miało miejsce w rozpatrywanej sprawie) omówienia istniejącego orzecznictwa sądowego, w tym wskazanych wyżej wyroków, tym bardziej, że powoływała się na nie strona skarżąca”. Oznacza to, że organy podatkowe przy wydawaniu interpretacji indywidualnych są zobowiązane do odniesienia się w wydawanych interpretacjach indywidualnych do przywołanych przez wnioskodawcę orzeczeń sądów administracyjnych.
Kolejny raz podatnicy mają zatem do czynienia z sytuacją, w której odmienne stanowisko w danej kwestii prezentują sądy administracyjne i organy podatkowe. Podatnicy mają do wyboru – albo zdecydować się na zastosowanie w praktyce korzystnego dla nich orzecznictwa sądowego, ryzykując narażenie się na potencjalny spór z fiskusem w przyszłości albo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów opłaty z tytułu najmu w wysokości wynikającej z tzw. kilometrówki. Podatnik może także wystąpić z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej i powalczyć o uzyskanie dla siebie korzystnego stanowiska na etapie postępowania sądowego.
