Najczęściej spotykaną klasyfikacją zakupionych certyfikatów inwestycyjnych jest ich ujęcie jako instrumenty finansowe „dostępne do sprzedaży” i wyceniane w wartości godziwej. W takim przypadku przytoczone rozporządzenie dopuszcza dwa podejścia:
1) Zyski lub straty z przeszacowania zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych okresu sprawozdawczego, w którym nastąpiło przeszacowanie, albo
2) Zyski lub straty z przeszacowania odnosi się na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny.
Podmioty nie podlegające badaniu, które nie zdecydowały się stosować rozporządzenia, stosują zasady określone w Ustawie o Rachunkowości (zwanej dalej UoR), która nakazuje:
1) Zaliczanie skutków wzrostu lub obniżenia wartości inwestycji krótkoterminowych odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych (art. 35 ust. 3 UoR),
2) Zaliczanie skutków przeszacowania inwestycji zaliczonych do aktywów trwałych poprzez odniesienie na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny (art. 35. Ust. 4 UoR); przy czym jeżeli początkowo wzrost wartości zwiększa kapitał z aktualizacji wyceny, to spadek zmniejsza kapitał z aktualizacji wyceny, ale tylko do kwoty wcześniejszego wzrostu, pozostała część przewyższająca kwotę ujętego wcześniej wzrostu jest zaliczana do kosztów finansowych. Podobnie jest w przypadku kiedy wcześniej nie wystąpił wzrost, to obniżenie wartości księgujemy w koszty finansowe. Wzrost wartości inwestycji bezpośrednio wiążący się z uprzednim obniżeniem jej wartości, zaliczonym do kosztów finansowych, ujmuje się do wysokości tych kosztów jako przychody finansowe.
W każdym przypadku należy pamiętać, iż jednostka powinna określić w stosowanych zasadach (polityce) rachunkowości sposób ujęcia i wyceny instrumentów finansowych.