Wycena instrumentów finansowych do wartości godziwej, część 2

W pozostałych przypadkach należy zastosować powszechnie akceptowalne modele. Podkreślić należy, iż będzie to powodowało określone konsekwencje związane z ujawnieniami.

Techniki wyceny w przypadku, gdy rynek na dany składnik aktywów lub zobowiązań finansowych nie jest aktywny (a także w odniesieniu do nienotowanych papierów wartościowych), obejmują wykorzystanie cen z ostatnio przeprowadzonych transakcji na normalnych zasadach rynkowych, porównanie do innych instrumentów, które są w swojej istocie identyczne, analizę zdyskontowanych przepływów pieniężnych, modele wyceny opcji oraz inne techniki/modele wyceny powszechnie stosowane na rynku, dostosowane do konkretnej specyfiki i parametrów wycenianego instrumentu finansowego oraz sytuacji wystawcy (emitenta).

Oszacowana wartość godziwa odpowiada kwocie możliwej do uzyskania lub koniecznej do zapłaty w celu zamknięcia pozycji otwartych na koniec okresu sprawozdawczego.

Dla transakcji, dla których jest to możliwe, wyceny dokonuje się w oparciu o notowania rynkowe.
W przypadku transakcji terminowego kupna lub sprzedaży towarów, w celu ustalenia ich wartości godziwej jednostki stosują ceny terminowe na daty zapadalności poszczególnych transakcji. W przypadku miedzi oficjalne ceny zamknięcia LME oraz wskaźniki zmienności na koniec okresu sprawozdawczego uzyskuje się zwykle z systemu Reuters.
W odniesieniu do srebra oraz złota można użyć ceny fixing ustalonej, także na koniec okresu sprawozdawczego, na LBMA.
W przypadku zmienności oraz cen terminowych należy zastosować kwotowania od Banków/Brokerów.
Stopy procentowe dla walut oraz wskaźniki zmienności ich kursów mogą być  uzyskiwane z serwisów informacyjnych przede wszystkim należy tu wskazać serwis Reuters.
Jeśli jednostka posiada kontrakty terminowe to kontrakty terminowe i swap na rynku miedzi mogą być wyceniane do rynkowej krzywej terminowej, natomiast w przypadku srebra i kursów walutowych cena terminowa liczona jest na podstawie fixingu i odpowiednich stóp procentowych.
W przypadku posiadania opcji należy dobrać odpowiedni model wyceny. Na przykład do wyceny opcji azjatyckich na rynkach metali wykorzystać można aproksymację Levy’ego do metodologii Blacka-Scholesa, natomiast do wyceny opcji europejskich na rynkach walutowych standardowy model Garmana-Kohlhagena.

W kolejnej części zaprezentujemy informacje niezbędne do ujawnienia w związku z wyceną do wartości godziwej.

Dodaj komentarz