Przez termin „tajemnica przedsiębiorstwa” rozumie się nieujawnione do publicznej wiadomości informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności. Należy pamiętać, iż naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa oprócz odpowiedzialności cywilnoprawnej może rodzić także odpowiedzialność karną, o czym stanowi art. 264 Kodeksu karnego.
Niewątpliwie najlepszy sposób ochrony informacji poufnych stanowi umieszczanie przez umawiające się strony w łączących je umowach, tzw. klauzul poufności. Klauzule te nakładają na jednego lub wszystkich kontrahentów obowiązek zachowania w tajemnicy informacji poufnych, w których posiadanie weszli oni w trakcie realizacji wspólnych przedsięwzięć.
Na gruncie prawa polskiego regulacja ta ma na celu w szczególności stworzenie reguły odpowiedzialności odszkodowawczej naruszającego. W rezultacie każda klauzula poufności powinna w szczególności precyzyjnie wskazywać informacje, których zakaz ujawniania dotyczy, kategorie informacji nie podlegających ochronie, określenie czasu, przez jaki zakaz ujawniania informacji będzie obowiązywał, a także wysokość kary umownej za działania sprzeczne z klauzulą. Wskazanie w klauzuli poufności kwoty kary umownej nakłada na pokrzywdzonego jedynie obowiązek wykazania faktu naruszenia zakazu ujawniania informacji, natomiast nie jest wówczas wymagane wskazanie wysokości poniesionej szkody.
