WSA uzasadniając wyrok w pierwszej kolejności wskazał, iż aby zaliczyć poniesiony przez podatnika wydatek do kosztów uzyskania przychodów musi on spełniać szereg wymogów, w tym musi zostać poniesiony przez podatnika, być rzeczywisty, pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, a także musi być poniesiony w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła, lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów. Co równie istotne, wydatek powinien być właściwe udokumentowany oraz nie znajdować się w katalogu wydatków wskazanych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

WSA zaznaczył, iż art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprost eliminuje z kategorii kosztów uzyskania przychodów te wydatki, które poniesiono na reprezentację, w szczególności zaś na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. WSA przekładając treść powyższego przepisu na zaistniały stan faktyczny doszedł do przekonania, iż zorganizowana przez podatnika konferencja nosi cechy reprezentacji, a tym samym wydatki poniesione przez podatnika na jej organizację – jako koszty noszące znamiona reprezentacji – nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.