Wydany wyrok przez znajduje oparcie w obowiązujących przepisach. Ustawa o zwrocie różnicy podatku VAT od wydatków na materiały budowlane odnosi się bowiem wprost do wydatków udokumentowanych fakturami.  Brak jest podstaw do rozszerzającej wykładni tego przepisu. Dokument SAD stanowi co prawda podstawę do odliczenia podatku VAT w przypadku importu dokonanego przez podatnika VAT na cele związane z działalnością opodatkowaną, ale nie jest to wystarczająca przesłanka, by uznać go wraz z rachunkiem wystawionym przez podmiot białoruski za odpowiednik faktury, o której mowa w przepisach o zwrocie podatku VAT od materiałów budowlanych. Trafnie sąd zwrócił uwagę na zastosowanie w omawianej sprawie zakazu dokonywania rozszerzającej wykładni norm regulujących ulgi podatkowe. Przepisy o ulgach i zwolnieniach podatkowych to bowiem wyjątek od zasady sprawiedliwości podatkowej. Celem ustawy o zwrocie różnicy podatku VAT od wydatków na materiały budowlane jest zrekompensowanie podatnikom będącym osobami fizycznymi wzrostu stawki podatku VAT na materiały budowlane z 7% do 22%. Ustawodawca może zatem samodzielnie określić w jakich okolicznościach przyznaje osobom fizycznym przedmiotową ulgę.