Kodeksami dobrych praktyk są dokumenty, które stawiają sobie za cel określenie standardów postępowania i zasad etycznych jakimi powinni kierować się pracownicy oraz kadra menedżerska w danym przedsiębiorstwie.

W dobie globalnych procesów inwestycyjnych, międzynarodowe korporacje zmierzają ku osiągnięciu stanu, w którym pracownicy oraz kadra kierownicza w spółkach zależnych na całym świecie, przestrzegać będą zasad postępowania etycznego oraz uczciwości zawodowej, w zgodzie z uniwersalnym, z góry narzuconym, standardem. Pomimo występowania pewnych różnic w lokalnych przepisach prawa oraz praktykach biznesowych, jak również w zależności od specyfiki działalności prowadzonej w poszczególnych krajach, korporacje te zmierzają ku możliwie pełnemu przestrzeganiu standardów we wszystkich lokalizacjach.

Od sposobu wprowadzenia takiego kodeksu zależy zwłaszcza ranga jaką zamierza się mu nadać oraz ewentualna możliwość sankcjonowania zachowań z nim sprzecznych.

W sytuacji, gdy kodeks ma pełnić wyłącznie rolę nie będącej źródłem polskiego prawa, występującej w identycznym brzmieniu we wszystkich lokalizacjach, niesformalizowanej regulacji o charakterze korporacyjnym, niemożliwe jest sankcjonowanie jego naruszeń.

Jeżeli ma mieć moc wiążącą, powinien zostać dostosowany do przepisów prawa pracy. Następuje to najczęściej poprzez włączenie kodeksu dobrych praktyk do obowiązującego regulaminu pracy. Należy jednak mieć na uwadze, by tak zmieniony regulamin był zgodny z prawem pracy, a każdorazowa jego zmiana na niekorzyść pracowników wymaga wyrażonej przez nich akceptacji.

Pomimo niekiedy skomplikowanej drogi ustanawiania kodeksów dobrych praktyk idea ta, ze względu na efekt w postaci wprowadzenia zestandaryzowanego ładu korporacyjnego, może przynosić pracodawcy wymierne korzyści w wielu sferach działania.