Są nią – alternatywnie – koszty nowej inwestycji lub koszty pracy. Limit pomocy publicznej wyliczany jest jako iloczyn kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą i właściwej intensywności pomocy dla danego regionu.

Nowe inwestycje a perspektywa istnienia stref jedynie do 2017 r.?

W przypadku dużych inwestycji w strefie inwestor wie, iż w przeciągu pierwszych kilku lat nie będzie mógł skorzystać ze zwolnienia dochodu strefowego, gdyż takiego dochodu nie wykaże np. z uwagi na wysokie koszty ogólne bądź odpisy amortyzacyjne. W sytuacji, gdy strefa przestanie działać, inwestor nie będzie mógł już skorzystać ze zwolnienia dla dochodu strefowego i będzie podlegać opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Już teraz niektóre firmy szacują, iż przy poniesionych dużych nakładach nie uda im się do końca 2017 r. skonsumować części ulg podatkowych.

Zmiany ciągle w fazie projektów…

Należy zwrócić uwagę, iż znowelizowana 30 maja 2008 r. ustawa o SSE (Dz. U. Nr 118, poz. 746), która weszła w życie 4 sierpnia, zwiększyła dopuszczalny maksymalny obszar wszystkich SSE z 12 tys. do 20 tys. ha i wprowadziła kryteria ustanawiania strefy na tzw. gruntach prywatnych. Jednakże niezbędnych przepisów wykonawczych w tej mierze wciąż brak.
Dodatkowo, co ważniejsze, wciąż nie przyjęto oczekiwanych nowelizacji rozporządzeń strefowych, umożliwiających przedłużenie działalności w SSE aż do 2020 r. Niestety, mimo pierwotnych optymistycznych założeń Ministerstwa Gospodarki, nie udało się do chwili obecnej wprowadzić tych przepisów w życie.

Czy można jedynie czekać na zmianę sytuacji prawnej?

Zakładając, iż nowelizacje rozporządzeń strefowych wkrótce wejdą w życie, ułatwi to wielu firmom pełniejsze skorzystanie ze zwolnień podatkowych. Niemniej jednak z pewnością, mimo planowanego przedłużenia istnienia w Polsce SSE do 2020 r., będzie istniała grupa inwestorów, która mimo tego nie zdoła wykorzystać w pełni zwolnienia podatkowego. Co można w tej sytuacji zrobić?

Możliwość modyfikacji polityki amortyzacyjnej

Należy wskazać, iż zwłaszcza przy dużych projektach inwestycyjnych, osiągnięcie dochodu w pierwszych latach wykluczają przede wszystkim wysokie koszty ogólne oraz odpisy amortyzacyjne, które w efekcie nie pozwalają wygenerować zysku podatkowego.
W świetle powyższego, jeżeli odpowiada to oczywiście założeniom biznesowym inwestora, można rozważyć modyfikację wewnętrznej polityki amortyzacyjnej poprzez zmniejszenie wielkości odpisów amortyzacyjnych. Powyższe stanowi jeden z legalnych elementów planowania podatkowego dopuszczalny wprost na gruncie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT (odpowiednio art. 22i ust. 5 ustawy o PIT).
Zmniejszając wielkość odpisów amortyzacyjnych (przy jednoczesnym wydłużeniu okresu amortyzacji) w pierwszym okresie działalności w SSE przedsiębiorca zmniejsza tym samym wielkość kosztów podatkowych, a w konsekwencji zwiększa swą szansę na wykazanie dochodu na działalności strefowej. W efekcie stwarza to możliwość objęcia tego dochodu zwolnieniem podatkowym zgodnie z przepisami ustaw podatkowych i przepisów strefowych. Zapobiega to jednocześnie sytuacji, iż tenże dochód będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach ogólnych w sytuacji likwidacji funkcjonowania SSE w Polsce. Należy jednak zaznaczyć, iż modyfikacja polityki amortyzacyjnej musi być poprzedzona szczegółową analizą specyfiki działalności danej firmy oraz sposobu wykorzystania jej majątku.