Wycena inwestycji w nieruchomości zgodnie z MSR 40 i ustawą o rachunkowości – modele wyceny

Warto zaznaczyć jednak iż od 1 stycznia 2009 r. zaczęły obowiązywać zmiany dotyczące dostosowania polskiego prawa bilansowego do MSR 40 Nieruchomości inwestycyjne. W związku z tym zmieniono definicję pozostałych przychodów i kosztów operacyjnych, umieszczając w niej wyraźne wskazanie, że konsekwencje wyceny nieruchomości inwestycyjnych będą odnoszone na wynik finansowy właśnie poprzez pozostałe przychody/koszty operacyjne. Skutki zmian w związku ze zmianami (wzrostami lub spadkami) ich wartości można więc odnosić bezpośrednio na wynik finansowy, a nie na kapitał z aktualizacji wyceny.

Także koszty związane z utrzymywaniem nieruchomości inwestycyjnych oraz inwestycji w wartości niematerialne i prawne powinny być ujmowane jako pozostałe koszty operacyjne. Potwierdza to także zmieniony art. 35 ust. 4 uor dotyczący ujmowania inwestycji długoterminowych. Na kapitał z aktualizacji wyceny ujmowane są skutki zmian wartości innych inwestycji zakwalifikowanych jako długoterminowe z wyjątkiem inwestycji w nieruchomości i wartości niematerialne i prawne, jeśli przyjęto model wyceny według wartości godziwej (ceny rynkowej).

Kierownik jednostki w polityce rachunkowości powinien określić który z modeli wyceny będzie w zakresie nieruchomości inwestycyjnych stosowała jednostka.

Ustawa o rachunkowości nie zawiera zapisu iż wszystkie nieruchomości inwestycyjne należy wyceniać wg jednego modelu. Jednak zróżnicowanie wyceny byłoby nadużyciem z punktu widzenia prezentacji wiernego i rzetelnego obrazu jednostki.

Nakaz stosowania konsekwentnie jednego modelu do wszystkich inwestycji w nieruchomości wyraźnie jest zawarty w MSR 40, choć i tu przewidziane są wyjątki.

Warto zaznaczyć także iż dla celów podatku dochodowego nieruchomości inwestycyjne należy traktować jako środki trwałe. Inwestycjami w podatkach są środki trwałe w budowie.

Dodaj komentarz