Problemem, który często pojawiał się wśród pracodawców na gruncie tego zapisu jest kwestia godzin nadliczbowych. O pracy w godzinach nadliczbowych można mówić w razie wykonywania pracy na polecenie pracodawcy ponad obowiązujące pracownika normy czasu pracy, a także ponad przedłużony dobowy wymiar czasu pracy wynikający z obowiązującego pracownika systemu i rozkładu czasu pracy (art. 151 § 1 kodeksu pracy). Przepis nie wspomina wprost o godzinach nadliczbowych przy obniżonym wymiarze czasu pracy. Mowa jest jedynie o normie czasu pracy oraz przedłużonym dobowym wymiarze czasu pracy. Czy więc w przypadku obniżenia w danym okresie rozliczeniowym wymiaru czasu pracy o 8 godzin, wykonywanie pracy ponad obniżony wymiar będzie stanowić pracę w godzinach nadliczbowych?
Odpowiedzi udzielił Sąd Najwyższy w jednym z orzeczeń (sygnatura: I BP 54/07), wskazują, że: wykładnia art. 130 § 2 i 3 w związku z art. 151 § 1 kodeksu pracy, zgodnie z którą święta i okres usprawiedliwionej nieobecności w pracy przypadające w okresie rozliczeniowym obniżają wymiar czasu pracy w tym okresie i w konsekwencji pracą w godzinach nadliczbowych jest praca pracownika wykonywana ponad ten obniżony wymiar, mieści się w granicach uprawnionej wykładni. Sąd podzielił argumentację sądów niższych instancji, gdzie wskazano, że przyjęcie założenia, że praca wykonywana ponad ustalony zgodnie z przedstawionymi założeniami indywidualny wymiar czasu pracy, ale nie przekraczająca sztywnych norm 8 godzin na dobę i 40 godzin na tydzień, bez uwzględnienia okresów usprawiedliwionej nieobecności oraz święta czyli okresów, o które ulega zmniejszeniu wymiar czasu pracy, nie jest pracą w godzinach nadliczbowych oznaczałoby, że pracownik np. nieobecny w pracy z powodu choroby musi odpracować ten okres.