Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych .
Zarówno w starej jak i nowej Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy.
W praktyce rozróżnia się cztery zasadnicze zbiory środków trwałych, mianowicie:
- pierwszy – nieruchomości – obejmujący grunty, budynki oraz obiekty inżynierii lądowej i wodnej; środki trwałe zaliczone do tego zbioru zapewniają odpowiednie warunki do prowadzenia procesów produkcyjnych oraz działalności nieprodukcyjnej,
- drugi – obejmujący maszyny, urządzenia techniczne i narzędzia, tj. środki trwałe, którymi oddziałuje się bezpośrednio na przedmioty pracy, tj. surowce, materiały itp.,
- trzeci – obejmujący środki transportu służące do przemieszczania (przewożenia) przedmiotów i osób,
- czwarty – obejmujący inwentarz żywy.
Klasyfikacja Środków Trwałych wyodrębnia na pierwszym szczeblu podziału 10 następujących jednocyfrowych grup środków trwałych.
- 0 grunty
- 1 budynki i lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego
- 2 obiekty inżynierii lądowej i wodnej
- 3 kotły i maszyny energetyczne
- 4 maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania
- 5 specjalistyczne maszyny, urządzenia i aparaty
- 6 urządzenia techniczne
- 7 środki transportu
- 8 narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie
- 9 inwentarz żywy
Grupy te następnie są dzielone na podgrupy i rodzaje.
Struktura symboli KŚT jest następująca:
I1I – grupa
I1I2I – podgrupa
I1I2I3I – rodzaj
Rozporządzenie Rady Ministrów z 10.12.2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2010 r. nr 242, poz. 1622).
Przypisując środek trwały do określonej grupy należy kierować się właściwościami i parametrami technicznymi środka trwałego.