To realizacja w praktyce tych zasad poprzez na przykład:
- dokonywanie odpisów amortyzacyjnych zgodnie z planowanym czasem użytkowania,
- odpisy z tytułu utraty wartości,
- naliczenie odsetek,
- naliczanie niezrealizowanych różnic kursowych,
- tworzenie rezerw,
- rozliczenia międzyokresowe bierne itd.,
powodują różnice w odniesieniu do rozwiązań podatkowych.
Przyczyn rozbieżności w zasadach wyceny, ujawnienia i rozliczenia przychodów i kosztów, w myśl prawa bilansowego i podatkowego, jest więcej. Wpływają one na poziom podatku dochodowego wyliczonego od podstawy opodatkowania. W porównaniu do wyniku finansowego eliminuje się je w sprawozdaniu finansowym, wykorzystując instytucję podatku odroczonego.
Rezerwy są tworzone w związku z kwotami, o których już dziś jednostka wie, iż mogą w przyszłości podwyższyć podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym,
Aktywa są tworzone w związku z kwotami, o których jednostka wie, iż w przyszłości będą mogły obniżyć podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym.
Oznacza to, iż odroczony podatek dochodowy to oszczędności albo dodatkowe koszty jakie mogą pojawić się w świetle podatku dochodowego.
Podkreślić należy, iż nie wszystkie podmioty są zobowiązane do obliczania i wykazywania w sprawozdaniu finansowym rezerw i aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego. Na podstawie art. 37 ust. 10 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz.U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 ze zm.) nie mają takiego obowiązku te jednostki, które nie muszą poddawać swego sprawozdania badaniu przez biegłego rewidenta na podstawie art. 64 ust 1 uor.
Podstawa prawna
Art. 37 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz.U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 ze zm.)
