Orzeczenie to wskazuje jak istotne znaczenie w podatku od nieruchomości mogą mieć kwestie formalne i de facto pozapodatkowe, a więc m.in. wpisy od stosownych ewidencji. Nie zawsze zatem decydującą rolę przy opodatkowaniu nieruchomości będzie miał sam stan faktyczny. W przypadku wyżej wspomnianego zwolnienia, uregulowanego w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, ustawodawca wprost uregulował, że zwolnieniu podlegają tylko te budynki i grunty, które zostały wpisane do rejestru zabytków. Przepis ten jest więc klasycznym przykładem sytuacji, gdy ustawodawca uzależnia konsekwencje podatkowe od spełnienia wymogów wynikających z ustawy innej niż podatkowa.
Warto jednak zwrócić uwagę, że organy podatkowe często odwołują się do kwestii formalnych także w przypadkach, gdy wymóg taki nie wynika wprost z przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Od lat toczy się na przykład spór o znaczenie ewidencji gruntów i budynków w przypadku wyłączenia w latach 2004-2006 z opodatkowania podatkiem od nieruchomości dróg wewnętrznych. Zdaniem organów podatkowych, a także niektórych składów orzekających sądów administracyjnych, wyłączeniu z opodatkowania podlegały tylko takie drogi, które znajdowały się na gruncie odpowiednio sklasyfikowanym w ewidencji gruntów i budynków. Stanowisko organów podatkowych oraz sądów administracyjnych nie wynika jednak z przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych – w tym względzie organy oraz sądy administracyjne odwołują się do przepisów ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Moim zdaniem podejście organów oraz niektórych sądów administracyjnych jest nieprawidłowe, gdyż kwestie formalne będą miały tylko wtedy znaczenie, gdy, podobnie jak w omawianym wyroku, warunek taki będzie wprost wynikał z przepisów prawa.
