- jest klasyfikowany jako przeznaczony do obrotu albo
- przy początkowym ujęciu został wyznaczony przez jednostkę jako wyceniany według wartości godziwej przez wynik finansowy.
W tej części wskazane zostaną zasady ujęcia aktywów wyznaczonych przy początkowym ujęciu do tej kategorii.
Zgodnie z postanowieniem par 9 MSR 39 jednostka dokonuje klasyfikacji tylko wówczas, gdy zezwala na to paragraf 11A MSR 39 lub prowadzi to do uzyskania bardziej przydatnych informacji.
Standard wskazuje iż ujęcie aktywów finansowych jako aktywa wyceniane przez wynik finansowy powinno następować gdy ten fakt eliminuje lub znacząco zmniejsza niespójność w zakresie wyceny lub ujmowania (określaną czasami jako „niedopasowanie księgowe”), która w przeciwnym razie powstałaby z powodu innego sposobu wyceny aktywów bądź innego ujęcia związanych z nimi zysków lub strat. Taka klasyfikacja jest możliwa także w sytuacji gdy grupa aktywów finansowych jest zarządzana, a jej wyniki oceniane w oparciu o wartość godziwą, zgodnie z udokumentowanymi zasadami zarządzania ryzykiem lub strategią inwestycyjną, natomiast informacje na temat grupy są na tej podstawie przekazywane wewnątrz jednostki kluczowym członkom kierownictwa na przykład zarządowi jednostki lub dyrektorowi wykonawczemu.
Warto podkreślić iż MSR 39 wskazuje że inwestycji w instrumenty kapitałowe, dla których nie istnieje cena rynkowa notowana na aktywnym rynku i których wartości godziwej nie można wycenić w wiarygodny sposób nie wyznacza się do wyceny według wartości godziwej przez wynik finansowy.
Podstawa prawna
MSR 39 par 9
- Aktywa finansowe wyceniane w wartości godziwej przez wynik finansowy – zasady ujmowania. Część 1
- Aktywa finansowe wyceniane w wartości godziwej przez wynik finansowy – zasady ujmowania. Część 2
- Inwestycje utrzymywane do terminu wymagalności – zasady ujmowania. Część 3
- Pożyczki i należności oraz aktywa finansowe dostępne do sprzedaży – zasady ujmowania. Część 4