Na koszty budowy środka trwałego składają się często nakłady ponoszone w ramach wewnętrznej działalności podmiotu. Mogą to być na przykład koszty wynagrodzeń ( wraz z pochodnymi) pracowników firmy, którzy wykonują prace na rzecz budowy środka trwałego. Często też w jednostkach produkcyjnych część wyrobów gotowych jest przekazywana na potrzeby nowego rzeczowego składnika majątku trwałego.
Aby zapewnić prawidłowe ujęcie i rozliczenie tych „wewnętrznie” generowanych kosztów możliwe są dwa rozwiązania.
Po pierwsze można w przypadku np. wynagrodzeń, ubezpieczeń społecznych obciążających pracodawcę oraz innych kosztów, które można bezpośrednio przypisać od razu ujmować je na kontach służących do ewidencji środków trwałych w budowie. Nie należy ich w takiej sytuacji księgować na koncie kosztów według rodzaju.
Druga możliwość to ujmowanie ich na kontach zespołu „4” a następnie wyłączanie z kręgu kosztów poprzez księgowanie na koncie „Obroty wewnętrzne”. Takie rozwiązanie jest najczęściej stosowane wtedy, kiedy albo ze względu na możliwości techniczne systemu finansowo-ksiegowego albo ze względu na specyfikę nakładów.
Jeśli jednostka poniosła nakłady na wytworzenie wyrobu gotowego ( materiały, płace, usługi obce itd. zużyte na produkcję tego wyrobu) techniczne niemożliwe jest skorygowanie każdej pozycji kosztów rodzajowych o wartość, która dotyczy wyrobów gotowych, które następnie są przekazywane na budowę środka trwałego. Należy wtedy wartość przekazanych z magazynu wyrobów gotowych odnieść w koszty zapisem:
Wn Koszt obrotów wewnętrznych ( koszt wytworzenia na potrzeby własne jednostki)
Ma Wyroby gotowe
Po pierwsze można w przypadku np. wynagrodzeń, ubezpieczeń społecznych obciążających pracodawcę oraz innych kosztów, które można bezpośrednio przypisać od razu ujmować je na kontach służących do ewidencji środków trwałych w budowie. Nie należy ich w takiej sytuacji księgować na koncie kosztów według rodzaju.
Druga możliwość to ujmowanie ich na kontach zespołu „4” a następnie wyłączanie z kręgu kosztów poprzez księgowanie na koncie „Obroty wewnętrzne”. Takie rozwiązanie jest najczęściej stosowane wtedy, kiedy albo ze względu na możliwości techniczne systemu finansowo-ksiegowego albo ze względu na specyfikę nakładów.
Jeśli jednostka poniosła nakłady na wytworzenie wyrobu gotowego ( materiały, płace, usługi obce itd. zużyte na produkcję tego wyrobu) techniczne niemożliwe jest skorygowanie każdej pozycji kosztów rodzajowych o wartość, która dotyczy wyrobów gotowych, które następnie są przekazywane na budowę środka trwałego. Należy wtedy wartość przekazanych z magazynu wyrobów gotowych odnieść w koszty zapisem:
Wn Koszt obrotów wewnętrznych ( koszt wytworzenia na potrzeby własne jednostki)
Ma Wyroby gotowe
Następnie pokazać, iż ich wartość wpływa na wycenę rzeczowego składnika majątku zapisem księgowym.
Wn Środki trwałe w budowie
Ma Obroty wewnętrzne.
Warto pamiętać, że konto „Obroty wewnętrzne” służy uwspółmiernieniu przychodów i kosztów i jego wartość jest wykazywana, jako zrównana z przychodami w wersji porównawczej rachunku zysków i strat.
Podstawa prawna
Art. 28 ust, 1 pkt. 2 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. jedn. Dz. U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 ze zm)
